I.to strip, to deprive of covering, rob of clothing.
I. In gen. (rare but class.; syn. exuo): Phalarim vestitu spoliare, Cic. Off. 3, 6, 29: “consules spoliari hominem et virgas expediri jubent,” Liv. 2, 55 Drak.; cf. Cic. Verr. 2, 4, 40, § 86: “Papirius spoliari magistrum equitum ac virgas et secures expediri jussit,” Liv. 8, 32; cf. “also,” Val. Max. 2, 7, 8: “corpus caesi hostis,” Liv. 7, 26: “cadaver,” Luc. 7, 627: “Gallum caesum torque,” Liv. 6, 42: “corpus jacentis uno torque,” id. 7, 10: “jacentem veste,” Nep. Thras. 2, 6: “folliculos leguminum,” to strip off, Petr. 135.—
II. Pregn., to rob, plunder, pillage, spoil; to deprive, despoil; usually: aliquem (aliquid) aliquā re, to deprive or rob one of something (the predominant signif. of the word; syn. praedor).
(α).
With acc.: “Chrysalus me miserum spoliavit,” Plaut. Bacch. 5, 1, 8: “meos perduelles,” id. Ps. 2, 1, 8: “spoliatis effossisque domibus,” Caes. B. C. 3, 42 fin.: “fana sociorum,” Cic. Sull. 25, 71: “delubra,” Sall. C. 11, 6: “templa,” Luc. 3, 167; 5, 305: “pars spoliant aras,” Verg. A. 5, 661: “deos,” Luc. 1, 379; Quint. 6, 1, 3: “spoliare et nudare monumenta antiquissima,” Cic. Verr. 1, 5, 14: “pudicitiam,” id. Cael. 18, 42: “dignitatem,” id. ib. 2, 3: “spoliata fortuna,” id. Pis. 16, 38.—
(β).
Aliquem (aliquid) aliquā re: “spoliatur lumine terra,” Lucr. 4, 377: “caput,” i. e. of hair, Petr. 108: “spoliari fortunis,” Cic. Planc. 9, 22: “Apollonium omni argento spoliasti ac depeculatus es,” Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37: “ut Gallia omni nobilitate spoliaretur,” Caes. B. G. 5, 6: “provinciam vetere exercitu,” Liv. 40, 35: “spoliata armis navis,” Verg. A. 6, 353: “magistro,” id. ib. 5, 224: “corpus spoliatum lumine,” id. ib. 12, 935: “Scylla sociis spoliavit Ulixen,” Ov. M. 14, 71: “penetralia donis,” id. ib. 12, 246; “11, 514: te spoliare pudicā Conjuge,” id. P. 4, 11, 8: “ea philosophia, quae spoliat nos judicio, privat approbatione, omnibus orbat sensibus,” Cic. Ac. 2, 19, 61: “regem regno,” id. Rep. 1, 42, 65: “aliquem dignitate,” id. Mur. 41, 88; Caes. B. G. 7, 66: “probatum hominem famā,” Cic. Off. 3, 19, 77: “aliquem ornamento quodam,” id. de Or. 2, 33, 144: “aliquem vitā,” Verg. A. 6, 168: “spoliare atque orbare forum voce eruditā,” Cic. Brut. 2, 6 et saep.: “juris civilis scientiam, ornatu suo spoliare atque denudare,” Cic. de Or. 1, 55, 235.—*
(δ).
Absol.: “si spoliorum causā vis hominem occidere, spoliasti,” Cic. Rosc. Am. 50, 145.—Hence, * spŏlĭātus , a, um, P. a., plundered, despoiled: “nihil illo regno spoliatius,” more impoverished, Cic. Att. 6, 1, 4.