Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon

A.“πρέψω” A.Eu.995 (anap.), Pl.Plt.269c, 288c: aor. “ἔπρεψα” Id.Chrm.158c:— prop. of impressions on the senses,

1. on the eye, to be clearly seen, to be conspicuous among a number, “ὁ δ᾽ ἔπρεπε καὶ διὰ πάντων” Il.12.104; “μετὰ δὲ π. ἀγρομένοισιν” Od.8.172, Hes.Th.92; to be distinguished in or by a thing, “φάρεσιν μελαγχίμοις” A.Ch.12, cf. Th.124 (lyr.), E.Alc.512, 1050; “π. παρηῒς φοινίοις ἀμυγμοῖς” A.Ch.24 (lyr.); shine forth, show itself, “πειρῶντι χρυσὸς ἐν βασάνῳ π.” Pi.P.10.67; “πανσέληνος ἐν σάκει π.” A.Th.390, cf. Pers.239 (troch.), Ag.389 (lyr.); πρέπουσά θ᾽ ὡς ἐν γραφαῖς ib.242 (lyr.); “ἐπί τοι πρέπει ὄμμασιν αἰδώς” h.Cer.214; “Ζεὺς πρέπων δι᾽ αἰθέρος” E.Hel.216 (lyr.): sts. c. part., to be clearly seen as doing or being, “ὁ φρυκτὸς ἀγγέλλων πρέπει” A.Ag.30; σπλάγχνα . . πρέπουσ᾽ ἔχοντες ib.1222, cf. Eu.995 (anap.).

2. on the ear, βοὰ π. the cry sounds loud and clear, Pi.N.3.67, cf. A.Ag. 321.

3. on the smell, to be strong or rank, ὅμοιος ἀτμὸς ὥσπερ ἐκ τάφου π. ib.1311.

II. to be conspicuously like, resemble, π. τινὶ εἶδος to be like one in form, Pi.P.2.38; “πρέποντα . . ταύρῳ δέμας” A.Supp. 301; “εἴ τι σῇ δοκεῖ πρέπειν γυναικί” E.Alc.1121; “πρέπεις . . θυγατέρων μορφὴν μιᾷ” Id.Ba.917: c. inf., τοῦδε γὰρ δράμημα φωτὸς Περσικὸν πρέπει μαθεῖν his running is like Persian to behold, A.Pers.247, cf. Supp.719; more freq. with ὡς or “ὥστε, πρέπει ὡς τύραννος εἰσορᾶν” S. El.664; “ὡς πένθιμος πρέπεις ὁρᾶν” E.Supp.1056; “πρέπει γ᾽ ὥστε θὴρ ἄγραυλος φόβῃ” Id.Ba.1188 (lyr.).

III. to be conspicuously fitting, beseem, c. dat. pers., “θνατὰ θνατοῖσι πρέπει” Pi.I.5(4).16; “τοῖς ὀλβίοις γε καὶ τὸ νικᾶσθαι πρέπει” A.Ag.941, cf. Pl.Chrm.158c, etc.; with Preps., “ποῦ τάδ᾽ ἐν χρηστοῖς πρέπει;” E.Heracl.510; “οἷα δὴ εἰς πλῆθος πρέπει” X.Cyr.2.1.24: c. part., “ὅ τι γιγνόμενον ἂν πρέποι” Pl.Epin.976c, cf. Plt.269c, 288c; πρέποι γὰρ ἂν (sc. λεχθεῖσα) Id.Sph.219c.

2. freq. in part., “ὕμνοι πρέποντες γάμοις” Id.R.460a, etc.; esp. in part. neut., “πρέπον τε εἶναι καὶ ἁρμόττειν” Id.Grg.503e; “ἤν τι ἄλλο π. δοκῇ εἶναι” Th.6.25; “τὸ π. τῇ γραφῇ” Plb.2.40.3: rarely c. gen., “π. ἦν δαίμονος τοὐμοῦ τόδε” S.Aj.534, cf. Plu.Caes.14, Thom.Mag.p.306R.; τὸ π. that which is seemly, propriety, Pl.Hp.Ma.294a; “πρὸς τὸ μέτριον καὶ τὸ π.” Id.Plt.284e, etc.: pl., “πρέποντα πάσχειν” Antipho 3.3.9; “πρέποντα τῇ συγγενείᾳ ποιοῦντες” Isoc.10.23.

3. rarely with personal subject, πρέπων ἔφυς πρὸ τῶνδε φωνεῖν art the fit person to . . , S.OT9; Πομπήϊος . . πάνυ τοῖς ἔπεσι πρέπων suiting them, Plu.Pomp.72, cf. Publ. 17.

4. mostly impers., πρέπει it is fitting, both of outward circumstances and moral fitness, c. dat. pers. et inf., Hdt.9.79, etc.; “οὐ πρέπει νῷν . . δάσασθαι” Pi.P.4.147; “πρέπει ἐσλοῖσιν ὑμνεῖσθαι” Id.Fr.121, cf. A.Ag.483 (lyr.), E.Hipp.115, etc.: with inf. unexpressed, πρέπει γοῦν σοι [ἀποκρίνεσθαι] X.HG4.1.37.

b. c. acc. pers. et inf., “πρέπει τὸν Αἰνησιδάμου ἐγκωμίων τε μελέων λυρᾶν τε τυγχανέμεν” Pi.O.2.46, cf. A.Supp.203, S.Tr.728, Th.1.86, etc.

c. c. inf. only, “πρέπει γαρυέμεν” Pi.N.7.82, cf. P.5.43, A.Th.656, Ag.636, etc.

d. with inf. understood, an acc. may be subject, “ἀπήλλαξαν οὕτω ὡς κείνους ἔπρεπε” Hdt.8.68.α᾽, cf. A.Supp.195, Pl.Prt.312b; or object, “τείσασθαι οὕτως, ὡς κείνους [τείσασθαι] πρέπει” Hdt.4.139; so with dat. of indirect object, Id.8.114.

IV. trans., liken, “τινί τι” A.Ag.1328 (ap.Phot.).