A.“ἔμπα^” S.Aj. 563): Ep. ἔμπης also in late Ion. prose, Aret.SA2.8, SD2.11: Dor. also ἔμπα_ν , Pi.P.5.55, N.6.4, 11.44; and ἔμπα^ (v. supr.), Id.N.4.36, Call.Epigr.14:—poet. Adv.
1. = ὁμοίως, alike, “Ζεὺς δ᾽ ἔ. πάντ᾽ ἰθύνει” Il.17.632; “ἔ. ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ᾽ ἀϋτμή” 14.174; “ἔ. τὰ καὶ τὰ νέμων” Pi.P.5.55.
2. in any case, “νῦν δ᾽ ἔ. γὰρ κῆρες ἐφεστᾶσιν θανάτοιο, ἴομεν” Il.12.326; οὐκ ἐφάμην ῥιγωσέμεν ἔ. Od.14.481; anyhow, as things are, σὺ δὲ χαῖρε καὶ ἔ. 5.205, cf. Il.19.308, v.l. for αὕτως in Od.16.143; ὄφρ᾽ ἔτι μᾶλλον Τρωσὶ μὲν εὐκτὰ γένηται ἐπικρατέουσί περ ἔ. though they are victorious as it is, Il.14.98.
3. in the same way, so, “ἔ. μοι τοῖχοι . . φαίνοντ᾽ ὀφθαλμοῖς ὡς εἰ πυρὸς αἰθομένοιο” Od.19.37, cf. 18.354.
II. = ὅμως, all the same, nevertheless, “ἔ. δ᾽ οὐκ ἐδάμασσα” Il.5.191; “πρῆξαι δ᾽ ἔ. οὔ τι δυνήσεαι” 1.562, cf. Od.19.302, 2.199; after “ἀλλά, ἀλλὰ καί, ἀλλ᾽ ἔ. μιν ἐάσομεν” 16.147, cf. Il. 8.33, Od.4.100, al.; ἀλλὰ καὶ ἔ. αἰσχρόν but even so . ., Il.2.297, cf. 19.422; ἐγὼ δ᾽ αἰσχύνομαι ἔ. Od.18.12, cf. 15.214; following part. with περ,= καίπερ, Νέστορα δ᾽ οὐκ ἔλαθεν πίνοντά περ ἔ. Il.14.1, cf. Od. 15.361, 18.165; rarely before the part., “ἄλγεα δ᾽ ἔ. ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ” Il.24.522. (Signff. 1 and 11 were distd. by Aristarch., cf. Sch.T Il.14.1.)
III. in later Poets sts. in a milder sense, at any rate, yet, A.Pr.48, Eu.229, S.Ant.845, E.Cyc.535 (lyr.); after δέ, Pi.P.4.86; “ἀλλ᾽ ἔμπας” A.Pr.189 (lyr.), E.Alc.906 (lyr.); “ἀλλ᾽ ἔμπαν” Pi.N.6.4, 11.44; ἔμπα, καἴπερ ἔχει . . ib.4.36, cf. S.Aj.563: with a part., ib. 1338; δύστηνον ἔμπας, καίπερ ὄντα δυσμενῆ ib.122; also with Adj., “ἀφωνήτῳ περ ἔμπας ἄχει” Pi.P.4.237.