I.an incitement, incentive, provocative (poet.): “opes, animi inritamen avari,” Ov. M. 13, 434: “amoris,” id. ib. 9, 133.—In plur.: “cum (taurus) sua terribili petit inritamina cornu Poeniceas vestis,” Ov. M. 12, 103: “corporis,” Prud. Ham. 523.
irrītāmen (inr- ), ĭnis, n. 1. irrito,