previous next
irrītātĭo (inr- ), ōnis, f. 1. irrito,
I.an incitement, incentive, provocative, irritation, stimulant (not ante-Aug.).
I. Physical: tenesmos est irritatio ultimae partis directi intestini, Scrib. 142 init.: “tamquam edendi irritationes quasdam repertas esse,Gell. 7, 16, 6.—
II. Of the feelings or passions.
A. In gen.: “ad amicitiam naturalis irritatio,Sen. Ep. 9, 17: “vinum multum ... irritationem et iram facit,Vulg. Sir. 31, 38.—With gen. subj.: “(feminae) nullis conviviorum irritationibus corruptae,Tac. G. 19.— With gen. obj.: “inesse irritationem animis commutandi sedes,a restless desire, Sen. Cons. ad Helv. 6, 5.—
B. Esp., wrath, anger, irritation: “animorum,Liv. 31, 14, 6.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: