I.pres., odio: osi sunt ab odio, declinasse antiquos testis est C. Gracchus, Paul. ex Fest. p. 201 Müll. From this are formed: “odis,” Ambros. in Psa. 118, 17; “odiant,” Arn. in Psa. 37; “odiebant,” id. Psa. 73; odies, Tert. adv, Marc. 4, 35; “odiet,” Hier. Ep. 22, 31; “odivi,” Vulg. Psa. 118, 104; “odientes,” id. Deut. 7, 10; Tert. adv. Marc. 4, 16; “odiendi,” App. Dogm. Plat. 3 init. —Pass. oditur, Tert. Apol. 3 fin.; Vulg. Ecclus. 20, 8: “odiremur,” Hier. Ep. 43, 2: oderem and odere, acc. to Charis. p. 228 P.—Collat. form of the perf. osus sum, C. Gracch. ap. Paul. ex Fest. p. 201 Müll.; Plaut. Am. 3, 2, 19; Gell. 4, 8; and odivit, Anton. ap. Cic. Phil. 13. 19, 42), v. a. Sanscr. root badh-, strike, thrust; Gr. ὠθέω.
I. To hate (class.; cf.: detestor, abominor, aversor, abhorreo); constr. with acc. of the person or thing, with inf. or absol.
(α).
With acc.: “quem omnes oderunt quā viri quā mulieres,” Plaut. Mil. 4, 9, 15: “uxor ruri est tua, quam dudum dixeras te odisse aeque atque angues,” id. Merc. 4, 4, 20 sq.: “quid enim odisset Clodium Milo,” Cic. Mil. 13, 35: “aliquem acerbe et penitus,” id. Clu. 61, 171: “lucemque odit,” Ov. M. 2, 383: “vitam,” id. ib. 7, 583: “scelus est odisse parentem,” id. ib. 10, 314: “qui hominem odiit,” Tert. Anim. 10: semper eos osi sunt, C. Gracch. ap. Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: quas (partes) Pompeius odivit, M. Anton. ap. Cic. Phil. 13, 19, 42.—
(β).
With inf.: “inimicos semper osa sum obtuerier,” Plaut. Am. 3, 2, 19: “peccare,” Hor. Ep. 1, 16, 52; cf. id. C. 2, 16, 26.—
(γ).
Absol.: oderint dum metuant, Att. ap. Cic. Off. 1, 28, 97 (Trag. Rel. p. 136 Rib.); cf. Tiber. ap. Suet. Tib. 59: “ita amare oportere, ut si aliquando esset osurus,” Cic. Lael. 16, 59; id. Imp. Pomp. 15, 43: “neque studere neque odisse,” Sall. C. 51, 13: “furialiter,” Ov. F. 3, 637: “sic objurgans, quasi oderint,” Quint. 2, 2, 7; 7, 2, 37 al.—
II. Transf., in gen., to dislike; to be displeased or vexed at any thing: “illud rus,” Ter. Ad. 4, 1, 7: “Persicos apparatus,” Hor. C. 1, 38, 1: “odi cum cera vacat,” Ov. Am. 1, 11, 20.—Of subjects not personal: “ruta odit hiemem et umorem ac fimum,” Plin. 19, 8, 45, § 156.—Esp.: “se odisse,” to be ill at ease, discontented, Plaut. Bacch. 3, 3, 13; Juv. 7, 35.—Pass.: “oditur ergo in hominibus innocuis etiam nomen innocuum,” Tert. Apol. 3: “si de mundo non essemus, odiremur a mundo,” Hier. Ep. 43, n. 2 (but in class. Lat. the pass. of odi is odio esse; v. odium).