disiūnctus (dīiūnc-) adj. with comp. and sup.
P. of disiungo,
parted, separate, distant, remote
: disiunctissimae terrae: Aetolia procul a barbaris disiuncta
gentibus.—Fig.,
apart, different, remote, disconnected, strange
: vita maxime a cupiditate: homines longe a nostrorum
gravitate: nihil est ab eā cogitatione diiunctius: ratio, quae
disiuncta coniungat,
opposites
.—Of discourse: concursūs,
abrupt
.