A.“καταπτήτην” Il.8.136: poet. aor. part. “καταπτα^κών” A.Eu.252 (cf. καταπλακών): pf. “κατέπτηκα” LXXJo.2.24 (v.l. -έπτηχε), Did.in D.11.25, Them.Or.24.309b, or “κατέπτηχα” D.4.8, Plu.Per.25, Gal.5.510; Ep. part. καταπεπτηώς (v. infr.):—crouch, cower, esp. from fear, “καταπτήτην ὑπ᾽ ὄχεσφι” Il.8.136; “καταπτήξας ὑπὸ θάμνῳ” 22.191; “κατὰ δ᾽ ἔπτηξαν ποτὶ γαίῃ” Od.8.190; “λιμῷ καταπεπτηυῖα” Hes.Sc.265: also in Prose, κατέπτηχε μέντοι ταῦτα πάντα νῦν D.l.c., cf. D.H.7.50; “ταπεινοὶ -πτήξετε πρὸς τὸ μέλλον” Plu.Aem.27; “διὰ τὸ μέγεθος” Id.Sull.7.
καταπτήσσω , fut. -πτήξω (v. infr.): 3dual Ep. aor. 2