I. To reflect, consider maturely, to consult, take counsel, deliberate.
A. In gen. (class.).
(α).
With acc.: “quid illaec illic in consilio duae secreto consultant?” Plaut. Bacch. 5, 2, 38: “ad haec consultanda procurandaque,” Liv. 1, 21, 1: “ad eam rem consultandam,” id. 1, 55, 6; 28, 26, 1; 5, 25, 8 al.: “cum in senatu res major quaepiam consultata est,” Gell. 1, 23, 5.—
(β).
With a rel.-clause: “anquirunt aut consultant, conducat id necne de quo deliberant,” Cic. Off. 1, 3, 9; so with utrum, an, etc., id. Att. 16, 8, 2: “quid in illis statuamus consultare,” Sall. C. 52, 3: “decemviri consultant quid opus facto sit,” Liv. 3, 38, 4; 4, 31, 8; 6, 19, 4; 36, 8, 6 al.—
(γ).
With de or super, in, etc.: “deliberare et consultare de officio,” Cic. Off. 3, 2, 7; “de summā rerum,” Liv. 10, 25, 11; Suet. Ner. 2 al.: “de exitu fortunarum suarum consultabant,” Caes. B. G. 7, 77: “de bello,” id. ib. 5, 53; id. B. C. 1, 71: “de rebus dubiis,” Sall. C. 51, 1; Liv. 22, 53, 4; 23, 25, 4; 36, 14, 6; “44, 35, 6: consultandum super re magnā et atroci,” Tac. A. 2, 28 fin.: “in medium,” Sall. H. 4, 12 Dietsch; Tac. H. 2, 37: “in commune,” Plin. Ep. 6, 16, 15: “propter ipsam rem, de quā sententiae rogantur, consultabitur,” Quint. 3, 8, 18.—
(δ).
Absol.: male corde consultare, to meditate evil in the heart, Plaut. Truc. 2, 1, 15: “nimium consultas diu,” id. Curc. 1, 3, 51: “si ex re consultas tuā,” for your own good, id. As. 3, 1, 35; Sall. H. 4, 12; Liv. 2, 4, 3; 2, 57, 2; 9, 3, 1; 24, 22, 10; Quint. 3, 8, 15; 3, 8, 37; Suet. Ner. 15 al.—
2. Transf., of language used in counsel: “pars deliberativa de tempore futuro consultat, quaerit etiam de praeterito,” Quint. 3, 8, 6.—
B. Esp.: consultare alicui, to take care of one, have a care for (rare): “delecti (sc. Patres) reipublicae consultabant,” Sall. C. 6, 6; Aur. Vict. Caes. 15 fin.—
2. Meton., to take a resolution, resolve: Phron. Abi, abi. Strab. Consultavi istuc mihi,. Plaut. Truc. 5, 50 Weise (loc. corrupt.; alii aliter).—
II. Consultare aliquem, to consult one, to go to for counsel, to ask counsel of, etc. (rare): “quid me consultas, quid agas?” Plaut. Mil. 4, 3, 4; cf.: “senes ab domo ad consultandum arcessunt,” Liv. 9, 9, 12: “me (amantes),” Tib. 1, 4, 78: “aves,” Plin. Pan. 76, 7: “astrologos,” Tert. Apol. 35. In this sense also in the form consultor , āri, 1, v. dep. a., Tert. adv. Herm. 18, acc. to Isa. 40, 14 (in Heb. the Niph. ).—P. a. as subst.
A. consultātum , i, n., a resolution, decision, = consultum (poet. and late Lat.) senatus consultata, Sil. 6, 455: “Christi,” Tert. Pudic. 18.—
B. consultantes , ium, m., they who seek advice; of a lawyer, etc., clients, Liv. Epit. 54; “of an oracle,” Plin. 32, 2, 8, § 17.