I.v. inch. n. [inhaereo], to stick fast, cleave, adhere to.
I. Lit.: “in sordibus aurium, tamquam in visco,” Cic. N. D. 2, 57, 144: “ne quid emineret ubi ignis hostium inhaeresceret,” Caes. B. C. 2, 9: “sucus villis,” Plin. 12, 17, 37, § 74. —
II. Trop.: “poëtae inhaerescunt penitus in mentibus,” Cic. Tusc. 3, 2, 3.