previous next
intĕgrĭtas , ātis, f. integer,
I.the undiminished or unimpaired condition of a thing.
I. Lit.
A. Completeness, sound ness: “corporis,Cic. Fin. 2, 11, 34; 5, 14 fin.; cf.: “valetudinis,id. Tusc. 5, 34: integritatis testes mihi desunt, i. e. testiculi, Phaedr, 3, 11: integritas, freedom from fever, Cels 3, 5: “saporis,Vitr. 8, 7.—
B. Transf., the whole (opp. pars): “cum pars movetur, quiescente integritate,Macr. Somn. Scip. 2, 14, 8; id. S. 7, 16, 12: “universa philosophiae,id. Somn. Scip. 2, 17, 17.—
II. Trop.
A. Of the intellectual powers: “non eandem esse vim neque integritatem dormientium et vigilantium nec mente nec sensu,Cic. Ac. 2, 17, 52: “integritas mentis,soundness of mind, Dig. 28, 1, 2.—
D. Purity, correctness of language: “Latini sermonis,Cic. Brut. 35.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: