previous next
nautĕa , ae, f., = ναυτία (another form for ναυσία). *
I. A qualm, nausea: nauteam facere, Plaut. ap. Paul. ex Fest. p. 165 Müll.—
II. An offensive liquid, perh. bilgewater = sentina: “nautea est aqua de coriis, vel, quod est verius, aqua de sentinā, dicta a nautis,Non. 8, 6: “nauteam Bibere malim, si necessum est, quam illanc oscularier,Plaut. As. 5, 2, 44; id. Curc. 1, 2, 5: hircus unctus nauteā, id. Cas. grex. fin.—(Acc. to Opilius Aurelius ap. Paul. ex Fest. p. 165 Müll., nautea is a plant used by tanners: nauteam ait Opilius Aurelius herbam esse granis nigris, quā coriarii utuntur, a nave ductum nomen, quia nauseam facit, permutatione T et S; cf. ib. p. 164 ib.)
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: