previous next
partītĭo , ōnis, f. 2. partio,
I.a sharing, parting, partition; a division, distribution.
I. In gen.: si quā in re discrepavit ab Antonii divisione nostra partitio, Cic. de Or. 3, 30, 119: “aequabilis praedae partitio,id. Off. 2, 11, 40: “aerarii,id. Sest. 24, 54; “esp.,the division of an inheritance, id. Caecin. 5, 15; id. Leg. 2, 20, 50 sqq.: “partitionem artium facere,id. de Or. 1, 6, 22; id. Fin. 1, 13, 45; Quint. 3, 4, 1: nec partitione minuitur, Aug. Civ. Dei, 10, 3 init.
II. In partic.
A. In philos. lang., a logical division into parts or members, a partition: “definitiones aliae sunt partitionum, aliae divisionum: partitionum, cum res ea, quae proposita est, quasi in membra discerpitur ... divisionum autem definitio formas omnes complectitur, quae sub eo genere sunt, quod definitur, etc.,Cic. Top. 5, 28; cf.: in partitione quasi membra sunt: ut corporis caput, umeri, manus, latera, crura, pedes et cetera: in divisione formae sunt, quas Graeci ἰδέας vocant: “nostri, si qui haec forte tractant, species appellant,id. ib. 6 fin.; so id. ib. 8, 34; Quint. 4, 5, 1 sqq.; 15, 10, 63; 7, 1, 1.—
B. In rhet., a rhetorical division into parts or heads, a partition, the Gr. διαίρεσις; also used as a title of rhetorical treatises: “recte habita in causā partitio illustrem et perspicuam totam efficit orationem,Cic. Inv. 1, 22, 31 sq.; Quint. 1, 2, 13.—So the title of Cicero's treatise De Partitione Oratoriā.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: