previous next
pĕdes , itis, m. pes,
I.one that is or goes on foot.
II. In partic.
A. A foot-soldier: “postulavit ne quem peditem ad colloquium Caesar adduceret,Caes. B. G. 1, 42: equitum et peditum copiae, foot-soldiers, foot, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 1: “tria milia et septingenti pedites ierunt,Liv. 35, 40, 5.—
2. Collect., in sing., foot-soldiers, infantry. cum pedes concurrit, Liv. 30, 34: “in pedite robur,Tac. Agr. 12: “simul pedes, eques, classis apud praedictum amnem convenere,Tac. A. 1, 60; id. H. 4, 70.—
3. Transf.: equites pedites, as a general designation for the entire people; cf. colloq. Engl. horse, foot, and dragoons: “equitum peditumque prolem describunto,Cic. Leg. 3, 3, 7: “omnes cives Romani equites peditesque,Liv. 1, 44: “Romani tollent equites peditesque cachinnum,Hor. A. P. 113.— In sing.: “quodvis genus hominum ibi videas, equitem, peditem,Plaut. Poen. 4, 2, 10.—
B. A land-soldier (opp. to a marine, classicus): “classicae peditumque expeditiones,Vell. 2, 121, 1.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: