previous next
per-cŏlo , cŏlŭi, cultum, 3, v. a.
I. Lit.
A. To cultivate, of the soil; hence, to inhabit: “Eleusiniam glebam,App. M. 11, 2, p. 257.—
B. To perfect, finish: “incohata percolui,Plin. Ep. 5, 6, 41.—
II. Transf.
A. To cleanse: “os curā,App. Mag. 8.—
B. To deck, beautify, adorn: “aliquid eloquentiā,Tac. Agr. 10.—
C. To honor greatly, to revere, reverence: “si patrem percoles,Plaut. Trin. 2, 2, 4: “conjugem liberosque,Tac. A. 4, 68: “multos praefecturis et procurationibus, plerosque senatorii ordinis honore,id. H. 2, 82: “deos,Sol. 22, 7: “dei numen in uxoris laboribus percolens,App. M. 6, 15, p. 179: “Aegyptii cerimoniis me propriis percolentes appellant Isidem,id. ib. 11. 5, p. 259: “initia Cereris,celebrate, Aur. Vict. Caes. 14, 4: “funus,id. ib. 20, 30.—
D. To persecute, pursue, cultivate: “vestras disciplinas studiosius,App. Flor. 4, 18, p. 361: “cumulata habent quae sedulo percolunt,id. Deo Soc. 22, p. 54.—Hence, percultus , a, um, P. a.: “femina perculta,highly adorned, Plaut. Poen. 1, 2, 22.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: