previous next
pluscŭlus , a, um,
I.adj. dim. [plus], somewhat more, a little more; rather many (only as subst. class.): “tum pluscula Supellectile opus est,Ter. Phorm. 4, 3, 60: “sal,Col. 12, 50, 12: “ad cujus noctis exemplar similes adstruximus plusculas,several nights, App. M. 2, p. 122, 25: “pyxides,id. ib. 3, p. 138, 25.—Neutr. subst., a somewhat larger amount: “plusculum etiam, quam concedit veritas, amori nostro largiare,Cic. Fam. 5, 12, 3.—With gen.: “plusculum negotii,Cic. de Or. 2, 24: “ut plusculum sibi juris populus ascisceret,id. Rep. 2, 33, 57.—
B. Adv.: pluscŭlum , somewhat more, rather more (ante-class.): “invitavit sese in cenā plusculum,Plaut. Am. 1, 1, 127: “plusculum annum,somewhat more than a year, id. Pers. 1, 1, 121: “laborare,too much, Varr. R. R. 2, 7, 10.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: