previous next
rūmen , ĭnis, n. (collat. form rūma , ae,f., Arn. 7, 230 dub.; Serv. Verg. E. 6, 54),
I.the throat, gullet: “rumen est pars colli, quā esca devoratur, unde rumare dicebatur, quod nunc ruminare,Fest. p. 270 Müll.; cf. “Paul. ex Fest. s. v. adrumavit, p. 9 ib.: ruminatio dicta est a rumine eminente gutturis parte, per quam demissus cibus a certis revocatur animalibus,Serv. Verg. E. 6, 54; cf. Isid. Orig. 11, 1, 59; 12, 1, 37: dum sit, rumen qui impleam, Pompon. ap. Non. 18, 16 (Com. Rel. v. 153 Rib.); Fest. p. 270, 28 Müll.; Paul. ex Fest. p. 9, 14 ib.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: