previous next
supplex (subpl- ), ĭcis (abl. supplĭci, but also -ĭce freq. in dactyl. and anap. verse, Hor. C. 3, 14, 8; Tib. 1, 2, 14; Ov. M. 2, 396 al.;
I.and always when used subst.,Verg. A. 3, 667; Ov. M. 8, 261; Curt. 5, 3, 14; “or to denote a temporary attitude or relation, not a permanent characteristic,Cic. Scaur. 2, 35; Luc. 8, 287; 8, 346; cf. Neue, Formenl. 2, 46; gen. plur. supplicium, Liv. 24, 30; 29, 16; 35, 34), adj. sup-plico, bending the knees, kneeling down; hence, humbly begging or entreating; humble, submissive, beseeching, suppliant, supplicant (class.; syn.: humilis, submissus).
(γ). As subst.: supplex , ĭcis, m., a suppliant, humble petitioner: “in miseros ac supplices misericordiā uti,Caes. B. G. 2, 28: “et nos jacentis ad pedes supplicum voce prohibebis?Cic. Lig. 5, 13: “tu supplice digno dignior,Val. Fl. 7, 290: “paternus,Sen. Troad. 315; so with a pron. possess. or gen.: “vester est supplex, judices,Cic. Mur. 40, 86; so, “vester,id. Clu. 70, 200: “tuus,Hor. C. 3, 10, 16: “supplex vestrae misericordiae,Cic. Cael. 32, 79: “dei,Nep. Paus. 4, 5; id. Ages. 4, 8: “tui numinis,Sen. Agam. 343: “domus inimicae,Quint. Decl. 9, 1.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: