I.“acc. to Fest., = supinus): suppum antiqui dicebant, quem nunc supinum dicimus, ex Graeco, videlicet pro aspiratione ponentes S litteram ... Ejus vocabuli meminit etiam Lucilius: si vero das, quod rogat, et si suggeri suppus,” Fest. p. 290 Müll.: “(jactum) unionem canem, trinionem suppum, quaternionem planum vocabant,” Isid. Orig. 65: “vagari animalia suppa,” walk inverted, head downwards, Lucr. 1, 1061.
suppus , a, um, adj. (of uncertain signif.;