previous next
pōtĭo , ōnis, f. id.,
I.a drinking, a drink, draught, abstr. and concr. (class.).
I. In gen.
(β). Concr.: “cum cibo et potione fames sitisque depulsa est,Cic. Fin. 1, 11, 37: “multo cibo et potione completi,id. Tusc. 5, 35, 100: “cibus et potio,Varr. R. R. 1, 1, 5: “A POTIONE,a cup-bearer, Inscr. Grut. 578, 1.—
II. In partic.
A. A poisonous draught: “potione mulierem sustulit,Cic. Clu. 14, 40; cf.: potio mortis causa data. Quint. Decl. 350: “haec potio torquet,Juv. 6, 624.—
B. A draught or potion given by physicians: “dare potionis aliquid,Plaut. Men. 5, 5, 21: “potiones ad id efficaces,Cels. 4, 8.—
C. A magic potion, philter (poet.), Hor. Epod. 5, 73.—
III. Trop.: nam mihi jam intus potione juncea onerabo gulam, load my throat with a draught of rushes, i. e. hang myself with a rope of rushes, Plaut. Stich. 4, 2, 56.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 10.30
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 14.40
    • Plautus, Stichus, 4.2
    • Plautus, Menaechmi, 5.5
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 4.8
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 1.11
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.28
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 5.35
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: