I.pron. indef.
I. As subst.
A. Alone, any one, any body, any thing; some one, somebody, something: “aperite, heus! Simoni me adesse, quis nunciate,” Plaut. Ps. 5, 1, 37: “simplicior quis, et est, etc.,” Hor. S. 1, 3, 63: “quantum quis damni professus erat,” Tac. A. 2, 26: “quanto quis clarior,” id. H. 3, 58: “injuriam cui facere,” Cic. Fin. 3, 21, 71.—
B. In connection with si, ne, nisi, cum: “si te in judicium quis adducat,” Cic. Phil. 2, 14, 35: “ne cui falso assentiamur,” id. Fin. 3, 21, 72: “si tecum agas quid,” id. Off. 1, 2, 4: “si quid in te peccavi ignosce,” id. Att. 3, 15, 4: “si quis quid de re publicā rumore acceperit,” Caes. B. G. 6, 20: “si quo usui esse posset,” Liv. 40, 26, 8: “ne quid nimis,” Ter. And. 1, 1, 34: “nisi quid existimas, etc.,” Cic. Fam. 13, 73, 2: “neve quis invitam cogeret esse suam,” Prop. 1, 3, 30: “cum quid,” Col. 4, 25.—