Örvar-Odds saga
Guðni Jónsson and Bjarni Vilhjálmsson, Ed.

Þeir frændr halda nú fimm skipum suðr fyrir Skíðu ok í burt frá Hrafnistu. En er á leið sumarit, spyrr Sóti til ferðar Odds ok ferr á móti honum dagfari ok náttfari, til þess at hvárir finna aðra. Þá hefir Sóti andviðri, ok tók hann til orða: "Nú munu vér leggja skip vár hvert út af öðru, ok mun ek leggja mínu skipi í miðju, því at ek hefi spurt, at Oddr er kappsmaðr mikill, ok ætla ek, at hann muni sigla at skipum várum. En þá er þeir koma ok hafa lægt segl sín, þá skulu vér slá hring at skipum þeira ok láta aldri mannsbarn undan komast." Nú er at segja frá ætlun Odds. "Ek sé ráð þeira Sóta," sagði hann, "hvert þat er. Þeir ætla, at vér skulum sigla at skipum þeira." "Mun eigi þat heldr óráðligt?" sagði Guðmundr. "Eigi skal ónýta ráð Sóta," sagði Oddr, "en ráð skal í móti koma. Ek ætla," sagði hann, "at sigla fyrst dreka mínum þar at, sem Sóti liggr fyrir. Vér skulum bera allt aptr um siglu." Ok svá gera þeir, en drekinn Hálfdanarnautr gekk geystr. Hann var járni varðr allr framan um barðit, en hann gekk á kjalarhælnum. "Sigla ætla ek á drekann Sóta," sagði Oddr, "en þér skuluð sigla eptir, ok þætti mér verða mega, at í sundr gengi tengsl þeira." Nú siglir Oddr sem drekinn má mest ganga, en Sóti finnr eigi fyrr en siglt er á hann upp ok sundr ganga tengslin í millum skipanna, en Oddr hleypr fram um siglu herklæddr ok Ásmundr. Þeir koma í opna skjöldu þeim Sóta ok hlaupa þegar ofan í drekann, ok fyrr hafa þeir ruddan drekann ok drepit Sóta en þeir Guðmundr koma at. Þá gerir Oddr víkingum kost, hvárt þeir vilja taka grið af honum eða halda upp bardaga, en þeir köru frið við Odd. Drekann tók Oddr af skipunum, en gefr þeim önnur skip. Nú sigla þeir heim til Hrafnistu með mikinn fjárhlut, ok varð Grímr þeim feginn, ok þar eru þeir um vetrinn í mikilli virðingu. En er á leið misserin, búa þeir Oddr skip ór landi, ok vandar hann nú mjök lið til ferðar með sér. Þeim Guðmundi ok Sigurði gaf Oddr drekann Sótanaut. Allan lét hann steina drekann Hálfdanarnaut, ok gulli lætr hann búa bæði drekahöfuðin ok veðrvitann. En er búin er ferð þeira, gengr Oddr til fundar við Grím, föður sinn, ok mælti: "Nú skaltu vísa mér til þess víkings, er þú veizt mestan." "Þat er nú bæði," sagði Grímr, "at þér eruð miklir fyrir yðr, enda þykkir yðr svá, at ekki reisir rönd við yðr, en nú mun ek vísa yðr til þeira tveggja víkinga, at ek veit mesta ok bezt at sér um alla hluti. Annarr heitir Hjálmarr inn hugumstóri, en annarr Þórðr ok kallaðr stafngláma." "Hvar eru þeir," sagði Oddr, "eða hversu margt hafa þeir skipa?" "Þeir hafa fimmtán skip," sagði Grímr, "ok hundrað manna á hverju." "Hvar hafa þeir friðland?" sagði Oddr. "Hlöðvér heitir konungr á Svíþjóð. Með honum eru þeir á vetrum, en liggja á herskipum á sumrum." Ok þegar þeir eru búnir, gengu þeir, ok leiðir Grímr þá til skipa, ok skiljast þeir feðgar með miklum kærleikum.