Xenophon of Ephesus, Ephesiaca
Rudolf Hercher, Ed.

---

Λαβὼν δὴ τὴν κόμην ὁ Ἁβροκόμης καὶ σπαράξας τὴν ἐσθῆτα ‘φεῦ μοι τῶν κακῶν’ εἶπε, ‘τί πέπονθα ὁ δυστυχής; ὁ μέχρι νῦν ἀνδρικὸς Ἁβροκόμης, ὁ καταφρονῶν Ἔρωτος, ὁ τῷ θεῷ λοιδορούμενος ἑάλωκα καὶ νενίκημαι καὶ παρθένῳ δουλεύειν ἀναγκάζομαι, [p. 333] καὶ φαίνεταί τις ἤδη καλλίων ἐμοῦ καὶ θεὸν Ἔρωτα καλῶ. [2] Ὦ πάντα ἄνανδρος ἐγὼ καὶ πονηρός: οὐ καρτερήσω νῦν; οὐ μενῶ γεννικός; οὐκ ἔσομαι καλλίων Ἔρωτος; [3] νῦν οὐδὲν ὄντα θεὸν νικῆσαί με δεῖ. Καλὴ παρθένος: τί δέ; τοῖς σοῖς ὀφθαλμοῖς, Ἁβροκόμη, εὔμορφος Ἄνθεια, ἀλλ̓, ἐὰν θέλῃς, οὐχὶ σοί. Δεδόχθω ταῦτα: οὐκ ἂν Ἔρως ποτέ μου κρατήσειε.’ [4] Ταῦτα ἔλεγε, καὶ ὁ θεὸς σφοδρότερος αὐτῷ ἐνέκειτο καὶ εἷλκεν ἀντιτείνοντα καὶ ὠδύνα μὴ θέλοντα. Οὐκέτι δὴ καρτερῶν, ῥίψας ἑαυτὸν εἰς γῆν ‘νενίκηκας’ εἶπεν, ‘Ἔρως, μέγα σοι τρόπαιον ἐγήγερται καθ̓ Ἁβροκόμου τοῦ σώφρονος: [5] ἱκέτην ἔχεις. Σὺ δὲ σῶσον τὸν ἐπὶ σὲ καταπεφευγότα τὸν πάντων δεσπότην. Μή με περιίδῃς μηδὲ ἐπὶ πολὺ τιμωρήσῃ τὸν θρασύν. Ἄπειρος ὤν, Ἔρως, ἔτι τῶν σῶν ὑπερηφάνουν: ἀλλὰ νῦν Ἄνθειαν ἡμῖν ἀπόδος: γενοῦ μὴ πικρὸς μόνον ἀντιλέγοντι, ἀλλ̓ εὐεργέτης ἡττωμένῳ θεός.’ [5] Ταῦτα ἔλεγεν, ὁ δὲ Ἔρως ἔτι ὠργίζετο καὶ μεγάλην τῆς ὑπεροψίας ἐνενόει τιμωρίαν εἰσπράξασθαι τὸν Ἁβροκόμην. [6] Διέκειτο δὲ καὶ ἡ Ἄνθεια πονήρως: καὶ οὐκέτι φέρειν δυναμένη ἐπεγείρει ἑαυτήν, πειρωμένη τοὺς παρόντας λανθάνειν. ‘Τί’ φησὶν ‘ἡ δυστυχὴς πέπονθα; παρθένος παῤ ἡλικίαν ἐρῶ καὶ ὀδυνῶμαι καινὰ καὶ κόρῃ μὴ πρέποντα. Ἐφ̓ Ἁβροκόμῃ μαίνομαι καλῷ μέν, ἀλλ̓ ὑπερηφάνῳ. [7] Καὶ τίς ἔσται ὁ τῆς ἐπιθυμίας ὅρος καὶ τί τὸ πέρας τοῦ κακοῦ; Σοβαρὸς οὗτος ἐρώμενος, παρθένος ἐγὼ φρουρουμένη: τίνα βοηθὸν λήψομαι; τίνι τἀμὰ κοινώσομαι; ποῦ δ̓ Ἁβροκόμην ὄψομαι;’