I. A mingling.
A. Prop.: “si duorum materiae ex voluntate dominorum confusae sint, totum id corpus quod ex confusione fit, etc.,” Just. Inst. 2, 1, 27; Dig. 6, 1, 23, § 5: colorum, App. de Mundo, p. 66, 24, 2.—
B. Trop.
1. A mingling, mixing, uniting, combining (rare): “haec conjunctio confusioque virtutum,” Cic. Fin. 5, 23, 67.—Far more freq., and in good prose,
2. A confounding, confusion, disorder: “religionum,” Cic. Leg. 2, 10, 25: “virtutum,” id. Fin. 5, 23, 67: “temporum,” id. Off. 2, 19, 65: “suffragiorum (i. e. not according to centuries, but viritim),” id. Mur. 23, 47 (cf.: “confusum suffragium,” Liv. 26, 18, 9): “perturbatio et confusio vitae,” Cic. N. D. 1, 2, 3; cf. Quint. 3, 6, 29: “populi,” Vell. 2, 124; Quint. 12, 5, 3; Tac. H. 3, 38; Plin. Ep. 1, 22, 12: “multi circuli et indecora confusio,” id. ib. 3, 20, 4; id. Pan. 86, 3: “vultus,” Petr. 101, 8.—
II. (Acc. to confundo, II. B.) Oris, a reddening, blushing, Tac. H. 4, 40.