I.not according to the standard.
I. Lit.
A. Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare; “mostly post-Aug.): merces,” Plaut. Rud. 2, 3, 43: “opera araneorum et textura inproba,” id. Stich. 2, 2, 24: “panis,” Mart. 10, 5, 5: “improbiores postes,” Plaut. Most. 3, 2, 139: “tua sum opera et propter te inprobior,” id. Bacch. 5, 2, 84.—
B. Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive: “genua,” Col. 6, 1, 3: “arva,” Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22): “Chilones a labris improbioribus,” Charis. p. 78 P.: “mons,” Verg. A. 12, 687: “tegmina plantae,” Val. Fl. 6, 702: “improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,” Mart. 12, 18, 13: “villus barbarum in capris,” Plin. 12, 17, 37, § 73: “reptatus (vitium),” id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838: “imber improbior,” Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—
II. Transf., of mind and character.
A. Restless, indomitable, persistent (cf.: “pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,” Verg. G. 1, 146: “tum cornix plena pluviam vocat improba voce,” id. ib. 1, 388: “quatit improbus hastam,” id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—
B. Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).
1. Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.: “qui improbi essent et scelesti,” Plaut. Mil. 3, 1, 137: “nequam et improbus,” Cic. Deiot. 7, 21: “illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,” id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.): “populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,” Cic. de Or. 1, 46, 202: “longe post natos homines improbisssimus,” id. Brut. 62, 224: “cum in me tam improbus fuit,” id. Att. 9, 15, 5: “ab ingenio est improbus,” Plaut. Truc. 4, 3, 59: “ut alias res est impense improbus,” id. Ep. 4, 1, 39: “negat improbus et te Neglegit, aut horret,” Hor. Ep. 1, 7, 63: “anus,” id. S. 2, 5, 84: “cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,” Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21: “(anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,” voracious, Verg. G. 3, 431: “lupus,” id. A. 9, 62: “Jovis ales,” id. ib. 12, 250: “annis,” by his youth, Juv. 3, 282: “Fortuna arridens infantibus,” mischievous, id. 6, 605. — Comp.: “inprobior satiram scribente cinaedo,” Juv. 4, 106. — *
(β).
With gen.: conubii, Stat. Th. 7, 300. —
2. Of inanim. and abstr. things: “improbo Iracundior Hadria,” Hor. C. 3, 9, 22: “lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,” Verg. A. 10, 727: “perfricare faciem et quasi improbam facere,” shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.: “oris improbi homo,” Suet. Gramm. 15: “divitiae,” Hor. C. 3, 24, 62: “improba non fuerit si mea charta, dato,” Mart. 8, 24, 2: “satureia,” exciting lust, id. 3, 75, 4: “ingenio improbo,” Plaut. Ps. 1, 2, 16: “facta,” id. Truc. 2, 7, 4: “dicta,” licentious, Ov. F. 5, 686: “verba,” id. A. A. 3, 796; cf. “carmina,” id. Tr. 2, 441: “legis improbissimae poena,” Cic. Fam. 14, 4, 2: “testamentum,” illegal, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 107: “mala et improba defensio,” id. ib. 2, 2, 41, § “101: amor,” Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.: “improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,” Quint. 12, 1, 13: “improba ventris rabies,” Verg. A. 2, 356: “quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,” Sen. Q. N. 4 praef. med.: “improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,” Juv. 13, 3.—Adv., in two forms, imprŏbē (class. ) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).
1. Beyond measure, immoderately, enormously (very rare): “ad eos, quibus intestinum improbe prominet,” Marc. Emp. 31 med.: “de quodam procerae staturae improbiusque nato,” i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23: “Chilones improbius labrati,” Charis. p. 78 P. —
2. (Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly: “multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,” Cic. Rosc. Am. 36, 104: “facere aliquid,” Quint. 1, 3, 13: “quibus improbe datum est,” Cic. Off. 2, 22, 79: “quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?” id. Sull. 10, 30: “praeda improbe parta,” id. Fin. 1, 16, 51: “aliquid petere,” Quint. 6, 3, 95: “non improbe litigabunt,” id. 12, 7, 5: “ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,” incorrectly, Gell. 15, 5, 1; “so with indocte,” id. 15, 9, 4.—Comp.: “estne aliquid, quod improbius fieri possit?” Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140: “decerpere oscula,” Cat. 68, 126. — Sup.: “quas (res) improbissime fecit,” Cic. Caecin. 9, 23: “respondere,” id. Pis. 6, 13.