I.the murder of one's father or parents, parricide.
B. Trop., parricide: “vituperare quisquam vitae parentem (philosophiam) et hoc parricidio se inquinare audet?” Cic. Tusc. 5, 2, 6.—
II. Transf.
A. The murder of one's mother, brother, relation, etc.: “matris,” Suet. Ner. 34: “fraternum,” Cic. Clu. 11, 31: “fratris,” Liv. 40, 24: “filii,” id. 8, 11: “patrui,” Cic. Phil. 3, 7, 18: “lege Pompeia de parricidiis tenetur, qui patrem, matrem, avum, aviam, fratrem, sororem, patruelem, matruelem ... patronum, patronam . . . occiderit, etc.,” Paul. Sent. 5, 24, 1.—Absol., Cic. N. D. 3, 26, 67; Quint. 9, 288; Just. 1, 9: ne parricidio macularent partus suos, nepotum illi, liberūm hi progeniem, Liv. 1, 13, 2; Just. 17, 1.—
B. In gen., of any horrible crime; of the murder of a free citizen: “facinus est vinciri civem Romani: scelus verberari: prope parricidium necari,” Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170.—Of treason, rebellion (cf. parricida, II. D.): “patriae,” Cic. Phil. 2, 7, 17; id. Sull. 2, 7; id. Off. 3, 21, 83: “publicum,” Liv. 28, 29: “parricidii quaestores appellabantur, qui solebant creari causā rerum capitalium quaerendarum. Nam parricida non utique is, qui parentem occidisset, dicebatur, sed qualemcumque hominem indemnatum,” Fest. p. 221 Müll.— Hence,
2. Transf., a name of the Ides of March, as the day when Cæsar was killed: “Idus Martias parricidium nominari (placuit),” Suet. Caes. 88.