I.“usually monosyl.,” Plaut. Am. 1, 1, 155; id. Capt. prol. 63; 3, 4, 20 et saep.; Ter. And. 2, 4, 5; id. Eun. 1, 1, 11; id. Heaut. 1, 2, 3; “dissyl.,” Cat. 20, 16), adv.
I. Just so, in the same manner, in like manner, equally, just, even; usually with a foll. atque (ac), quasi, or ut, rarely quam: “tibi nunc, proinde ac merere, summas habeo gratias,” Plaut. Trin. 3, 2, 33; cf. Cic. Tusc. 5, 2, 6; and: “Scipiades ... Ossa dedit terrae, proinde ac famul infimus esset,” Lucr. 3, 1035; so, proinde atque (ac) si, Lex Rubr. lin. 17, ap. Haubold, Monum. Leg. p. 146; cf.: “quā de re quoniam nihil ad me scribis, proinde habebo ac si scripsisses nihil esse,” just as if, the same as if, Cic. Att. 3, 13, 1: “proinde aestimans, ac si usus esset,” Caes. B. C. 3, 1, 5: “proinde expiscare quasi non nosses,” Ter. Phorm. 2, 3, 35: “proinde quasi nemo siet, Ita, etc.,” id. Heaut. 1, 1, 13; Cic. Rep. 1, 5, 9; cf.: “proinde quasi nostram ipsam mentem videre possimus,” id. Mil. 31, 84; and: “proinde quasi aut plures fortunati sint quam infelices, aut, etc.,” id. Tusc. 1, 36, 86: “haec curata sint Fac sis, proinde adeo, ut me velle intellegis,” Plaut. Am. 3, 3, 27: “faciam, sit, proinde ut dixi, Tragicomoedia,” id. ib. prol. 63: “proinde ut commodumst et lubet,” id. ib. 2, 1, 8: “proinde ut quisque fortunā utitur, ita praecellet,” id. Ps. 2, 3, 13; cf.“, in the reverse order: quia, ut vos mihi domi eritis proinde ego ero fama foris,” Ter. Hec. 2, 1, 21; Lucr. 4, 648: “si proinde amentur mulieres diu quam lavant,” Plaut. Truc. 2, 3, 3: equidem diis habeo gratiam, non proinde quia natus est quam, etc. (Gr. οὐχ οὕτως ... ὡς), Gell. 9, 3, 5.—Absol.: hunc filii loco non proinde habere turpe mihi videtur, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 5; Petr. 83: “ut, sive dulcis esset sapor uvae sive acidus, proinde aestimarent,” Col. 11, 2, 68; Just. 41, 3, 8.—
II. Hence, therefore, accordingly, then, in expressions of advice, exhortation, encouragement, etc.: “proinde actutum istuc quid sit quod scire expetis eloquere,” Plaut. As. 1, 1, 12: “proinde istud facias ipse, quod faciamus nobis suades,” id. ib. 3, 3, 54: “proinde hinc vos amolimini,” Ter. And. 4, 2, 24: proinde aperte dice, quid sit, quod times, Naev. ap. Fest. p. 229 (Trag. Rel. v. 63 Rib.): “proin tu fac, apud te ut sies,” id. And. 2, 4, 5; Cic. Fam. 12, 6, 2: “proinde aut exeant aut quiescant,” id. Cat. 2, 5, 11; Caes. B. G. 7, 38 fin.: “proinde parati intentique essent signo dato Romanos invadere,” Sall. J. 49, 3; 83, 1: “proinde tona eloquio, solitum tibi!” Verg. A. 11, 383: “proinde ne gravarentur,” Liv. 1, 9; 2, 15; 3, 57; Curt. 3, 5, 13; Just. 31, 7, 6; Plin. Ep. 2, 3, 8; 3, 19, 9.