Aristophanes, Clouds
F.W. Hall and W.M. Geldart, Ed.

Θεράπων

ἔλαιον ἡμῖν οὐκ ἔνεστ᾽ ἐν τῷ λύχνῳ.

Στρεψιάδης

οἴμοι: τί γάρ μοι τὸν πότην ἧπτες λύχνον;
δεῦρ᾽ ἔλθ᾽ ἵνα κλάῃς.

Θεράπων
διὰ τί δῆτα κλαύσομαι;

Στρεψιάδης

ὅτι τῶν παχειῶν ἐνετίθεις θρυαλλίδων.
60μετὰ ταῦθ᾽, ὅπως νῷν ἐγένεθ᾽ υἱὸς οὑτοσί,
ἐμοί τε δὴ καὶ τῇ γυναικὶ τἀγαθῇ,
περὶ τοὐνόματος δὴ 'ντεῦθεν ἐλοιδορούμεθα:
ἡ μὲν γὰρ ἵππον προσετίθει πρὸς τοὔνομα,
Ξάνθιππον ἤ Χαριππον ἢ Καλλιππίδην,
65ἐγὼ δὲ τοῦ πάππου 'τιθέμην Φειδωνίδην.
τέως μὲν οὖν ἐκρινόμεθ᾽: εἶτα τῷ χρόνῳ
κοινῇ ξυνέβημεν κἀθέμεθα Φειδιππίδην.
τοῦτον τὸν υἱὸν λαμβάνουσ᾽ ἐκορίζετο,
‘ὅταν σὺ μέγας ὢν ἅρμ᾽ ἐλαύνῃς πρὸς πόλιν,
70ὥσπερ Μεγακλέης, ξυστίδ᾽ ἔχων.’ ἐγὼ δ᾽ ἔφην,
‘ὅταν μὲν οὖν τὰς αἶγας ἐκ τοῦ φελλέως,
ὥσπερ ὁ πατήρ σου, διφθέραν ἐνημμένος.’
ἀλλ᾽ οὐκ ἐπίθετο τοῖς ἐμοῖς οὐδὲν λόγοις,
ἀλλ᾽ ἵππερόν μου κατέχεεν τῶν χρημάτων.
75νῦν οὖν ὅλην τὴν νύκτα φροντίζων ὁδοῦ
μίαν ηὗρον ἀτραπὸν δαιμονίως ὑπερφυᾶ,
ἣν ἢν ἀναπείσω τουτονί, σωθήσομαι.
ἀλλ᾽ ἐξεγεῖραι πρῶτον αὐτὸν βούλομαι.
πῶς δῆτ᾽ ἂν ἥδιστ᾽ αὐτὸν ἐπεγείραιμι; πῶς;
80Φειδιππίδη Φειδιππίδιον.

Φειδιππίδης
τί ὦ πάτερ;

Στρεψιάδης

κύσον με καὶ τὴν χεῖρα δὸς τὴν δεξιάν.

Φειδιππίδης

ἰδού. τί ἔστιν;

Στρεψιάδης
εἰπέ μοι, φιλεῖς ἐμέ;

Φειδιππίδης

νὴ τὸν Ποσειδῶ τουτονὶ τὸν ἵππιον.

Στρεψιάδης

μὴ 'μοί γε τοῦτον μηδαμῶς τὸν ἵππιον:
85οὗτος γὰρ ὁ θεὸς αἴτιός μοι τῶν κακῶν.
ἀλλ᾽ εἴπερ ἐκ τῆς καρδίας μ᾽ ὄντως φιλεῖς,
ὦ παῖ πιθοῦ.

Φειδιππίδης
τί οὖν πίθωμαι δῆτά σοι;

Στρεψιάδης

ἔκστρεψον ὡς τάχιστα τοὺς σαυτοῦ τρόπους,
καὶ μάνθαν᾽ ἐλθὼν ἃν ἐγὼ παραινέσω.