previous next
immōtus (inm- ), a, um, adj. in-motus,
I.unmoved, immovable, motionless (mostly poet. and in post-Aug. prose).
II. Trop., unmoved, unshaken, undisturbed, steadfast, firm: “mens immota manet,Verg. A. 4, 449: “manent immota tuorum Fata tibi,id. ib. 1, 257; cf.: “immota manet fatis Lavinia conjux,id. ib. 7, 314: “immotas praebet mugitibus aures,unmoved, Ov. M. 15, 465: “nympha procis,Val. Fl. 5, 112: “adversus turmas acies,Liv. 10, 14, 16; 21, 55, 10: “immotus iis,Tac. A. 15, 59: “immota aut modice lacessita pax,id. ib. 4, 32: “fides sociis,Val. Fl. 3, 598: “felicis animi immota tranquillitas, Sen. de Ira, 2, 12, 6: constantia,id. Const. 5, 4: “gaudium,id. Vit. Beat. 4, 5: “animus,Lact. 6, 17, 22.— In neutr.: “si mihi non animo fixum immotumque sederet, Ne, etc.,immovable, unchangeable, Verg. A. 4, 15; so with an object-clause: “immotum adversus eos sermones fixumque Tiberio fuit non omittere caput rerum,Tac. A. 1, 47.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: