I.v. n. inch., and lăba-scor , ci, v. dep. labo, to totter, be ready to fall (ante-and post-class.).
I. Lit.: “quod crebro tunditur ictu, vincitur in longo spatio tamen atque labascit,” Lucr. 4, 1285; 1, 537.—
II. Trop., to waver, give way, yield. —Form labascor, Att. ap. Non. 473, 9: “postquam vidit misericordia labasci mentem infirmam populi,” Varr. ib. 473, 11.—Form labasco: “leno labascit,” Plaut. Rud. 5, 3, 38: “labascit victus uno verbo,” Ter. Eun. 1, 2, 98; id. Ad. 2, 2, 31: “animum vi quadam nova ictum labascere,” Gell. 15, 2, 7.