previous next
per-mŏvĕo , mōvi, mōtum, 2, v. a.,
I.to move or stir up thoroughly.
I. Lit. (very rare): “mare permotum ventis,Lucr. 6, 726: “terram sarritione,Col. 2, 12, 2: “resinae uncias tres dolio immergunt et permovent,to stir about, shake up, Pall. 11, 14, 3.—
II. Trop.
A. Of the mind, to move deeply; to stir up, rouse up, excite; to influence, lead, induce, persuade, prevail on, etc. (freq. and class.): “si quem aratorum fugae, calamitates, exilia, suspendia denique non permovent,Cic. Verr. 2, 3, 62, § 144: “in commovendis judicibus, iis sensibus permoveor,id. de Or. 2, 45, 189: “mentem judicum,id. Or. 38, 131: “aliquem pollicitationibus,Caes. B. C. 3, 9: “labore itineris,id. B. G. 7, 40: “sive iracundiā, sive dolore, sive metu permotus,Cic. Att. 10, 4, 6: “his rebus adducti atque auctoritate Orgetorigis permoti,Caes. B. G. 1, 3: “plebes dominandi studio permota,Sall. C. 33, 3: mente permotus, in an ecstasy or frenzy, Cic. Div. 1, 57, 120.—
B. To stir up, rouse, raise, excite a passion (post-Aug. and rare): “invidiam, misericordiam, metum et iras,Tac. A. 1, 21.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: