I. In gen., to strike together violently; hence, trop., mid., to fight with, contend or struggle with (rare): “qui cum ingeniis conflictatur ejusmodi,” Ter. And. 1, 1, 66; so, “cum adversā fortunā,” Nep. Pelop. 5, 1; Cic. Har. Resp. 19, 41: “odio inter sese gravi conflictati sunt,” Gell. 12, 8, 5: “cornibus,” with the wings of the army, Front. Strat. 2, 3, 5. —Once also act.: “ut conflictares malo,” Ter. Phorm. 3, 2, 20.—
II. Esp., to strike forcibly to the earth, to ruin; so very rare in act.: “qui plura per scelera rem publicam conflictavisset,” Tac. A. 6, 48: “fera sese conflictans maerore,” Plin. 8, 17, 21, § 59; but very freq. and in good prose (most freq. in Tac., never in Quint.) in pass.: conflictari aliquā re, to be severely tormented, vexed, harassed, afflicted; to be brought to ruin: “nos duriore (fortunā) conflictati videmur,” Cic. Att. 10, 4, 4: “judiciis turpibus,” id. Fam. 9, 25, 3: “honestiore judicio,” id. Quint. 13, 44: “superstitione,” id. Leg. 1, 11, 32: “iniquissimis verbis,” Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69: “a quibus se putat diuturnioribus esse molestiis conflictatum,” id. Fam. 6, 13, 3: “magnis et multis incommodis,” Auct. Her. 2, 24, 37: “magna inopia necessariarum rerum (opp. abundare),” Caes. B. C. 1, 52: “gravi pestilentiā,” id. ib. 2, 22: “gravi morbo,” Nep. Dion, 2, 4; Plin. 23, 1, 27, § 58; Suet. Claud. 2: “iniquā valetudine,” Plin. Ep. 1, 12, 4: “multis difficultatibus,” Liv. 40, 22, 8: “saevis tempestatibus,” Tac. Agr. 22; cf. Suet. Aug. 17; Tac. A. 1, 58 fin.: “multis aemulis,” id. ib. 6, 51: “pervicaci accusatione,” id. ib. 13, 33; 14, 50; “15, 50 al.: foedā hieme,” id. H. 3, 59: “saevissimā hieme,” Plin. 18, 25, 57, § 209.—
(β).
Without abl.: “ii (sc. milites) tantum conflictati sunt qui, etc.,” Tac. H. 3, 82: filia Appii Caeci ap. Gell. 10, 6, 2.