I.to kindle or set on fire from below (syn. inflammo).
I. Lit. (class.): “(sapiens) etiamsi in Phalaridis tauro inclusus succensis ignibus torreatur,” Cic. Pis. 18, 42: “aggerem cuniculo hostes succenderant,” Caes. B. G. 7, 24: “arma cumulata in ingentem acervum ipse imperator face subditā succendit,” Liv. 45, 33; cf. Quadrig. ap. Gell. 15, 1, 7; Caes. B. G. 5, 43: “rogum,” Liv. 28, 23: “pontem,” id. 1, 37: “pinus duabus manibus,” Ov. M. 5, 442: “urbem suis manibus,” Caes. B. G. 7, 15: “aër fulminibus succenditur,” Luc. 2, 269; 2, 413: “aras,” Sen. Herc. Oet. 790.—
B. Transf., to inflame, redden: “illi rubor igneus ora Succendit,” Luc. 9, 792: “purpura infecit niveos vultus per liquidas succensa genas,” Claud. Rapt. Pros. 1, 274.—
II. Trop., to kindle, inflame with passion, etc. (only poet.; cf. “succenseo): succendit Castora Phoebe,” Prop. 1, 2, 15: “Deucalion Pyrrhae succensus amore,” Ov. H. 15, 167: “altera succensa cupidine,” id. M. 8, 74: “patriā succensa senectā (i. e. amore patris senis),” Prop. 3, 19 (4, 18), 15: “(furorem) succendunt classica cantu,” Luc. 6, 166; cf.: “in bella succensi mero,” Sen. Herc. Fur. 779: “succensas agit libido mentes,” id. Hippol. 541: “succensi irā,” Sil. 1, 169: “luctu succensus,” Val. Fl. 3, 585: “dulcedine famae succensus,” Juv. 7, 40: “mens facibus pudoris,” Claud. Laud. Stil. 2, 221.