I. Lit., hatred, grudge, illwill, animosity, enmity, aversion: “odium (est) ira inveterata,” Cic. Tusc. 4, 9, 21: “in odium alicujus irruere,” to become hated by him, to incur his hatred, Cic. Verr. 1, 12, 35: “non publico modo sed privato etiam odio invisus atque infestus Romanis,” Liv. 36, 39, 15.—Odio alicui esse, as pass. of odi (cf. odi fin.): “quod viro esse odio videas, tute tibiodio habeas,” to be hateful, displeasing to, Plaut. Men. 1, 2, 2: “odi odioque sum Romanis,” Liv. 35, 19, 5: “quid faceres, si quis docuisset te ut sic odio esses mihi?” Plaut. Trin. 2, 1, 6: “pervenire in odium Graeciae,” to incur, Nep. Lys. 1, 3: “omnibus odio venire,” to become hated, Plin. 28, 8, 27, § 106: “odium est mihi cum aliquo,” I am at enmity with him, Cic. Prov. Cons. 10, 24: “esse odio civitati,” to be hateful to, id. Fam. 12, 10, 3: “huic odio nemus est,” Ov. M. 2, 438: “tibi est odio mea fistula,” Verg. E. 8, 33: “quo sit in odio status rerum,” Cic. Att. 2, 22, 1: “esse alicui in odio,” to be hated by, id. ib. 2, 21, 1: “magno odio in aliquem ferri,” to be greatly imbittered against, Nep. Att. 10, 4; Liv. 41, 23, 11: “alicujus subire,” to incur one's hatred, Cic. Att. 11, 17, 2: “gerere adversus aliquem,” to bear, Plin. 8, 18, 26, § 68: “quaerere,” Ov. M. 13, 756; Sall. J. 3, 3: “movere,” to excite, Ov. Am. 3, 11, 43: “saturare,” to sate, satisfy, Cic. Vatin. 3, 6: “magnum odium Pompeii suscepistis,” have brought upon yourselves, have incurred, id. Att. 6, 1, 25: “struere,” to cause, raise, excite, id. de Or. 2, 51, 208: “concitare,” id. Inv. 1, 53, 100: “exercere,” Ov. M. 9, 275; 5, 245: “placare,” to appease, Cic. Dom. 17, 44: “restinguere,” id. Rab. Post. 6, 13.—With obj. gen.: “magnum me cujuspiam rei odium cepit,” I have conceived a great aversion for, Cic. Phil. 2, 36, 91: “suscipere odium erga aliquem,” Nep. Dat. 10, 3: “odio habere (postclass.),” to hate, Vulg. Johan. 15, 25 et saep.: “odium jejunum,” on an empty stomach, Juv. 15, 51.—
2. Ofinanim. things: “odium raphanis cum vite maximum refugitque juxta satos,” aversion, antipathy, Plin. 19, 5, 26, § 187; 2, 103, 106, § 225: “quercus et olea tam pertinaci odio dissident,” id. 24, 1, 1, § 1.—
II. Transf.
A. In gen., the object of hatred; hence, an offence, annoyance, disgust, said of persons or things: “optume odio's,” you are an offence to me, I cannot bear you, Plaut. Truc. 1, 2, 23: “deorum odium atque hominum,” id. Rud. 2, 2, 13: “populi odium,” id. Mil. 3, 3, 48: “Antonius, insigne odium omnium hominum vel deorum,” Cic. Phil. 14, 3, 8: “omnium populorum,” Just. 11, 3, 10: “neque agri, neque urbis odium me umquam percipit,” disgust, Ter. Eun. 5, 5, 2.—
B. As a quality, offensive conduct or language, importunity, insolence, vexatiousness: “cum horas tres fere dixisset, odio et strepitu senatus coactus est aliquando perorare,” by the disgust they expressed, Cic. Att. 4, 2, 4: “tundendo atque odio denique effecit senex,” by his tiresome, incessant preaching, Ter. Hec. 1, 2, 48: “cum tuo istoc odio,” with your hateful, perverse conduct, id. ib. 1, 2, 59; cf. Plaut. As. 2, 4, 40; 5, 2, 71: “odio qui posset vincere regem,” in insolence, Hor. S. 1, 7, 6.