I.to cut up, cut through, cut away, cut to pieces, to bring to ruin, destroy, etc. (class. in prose and poetry).
I. Prop.
A. In gen.: “nervos,” Cic. Fl. 30, 73: “corpus in partes,” Petr. 141, 2: “vitulum Ajax,” id. 59 fin.: “ligna,” Ov. F. 2, 647: “agrum umidiorem fossis,” Plin. 18, 6, 8, § 47: “concidere et cremare naves,” to break up, Liv. 38, 39, 2: “essedum argenteum,” Suet. Claud. 16: “haec minute,” Col. 12, 22.—
B. In partic.
1. To cut to pieces, for to beat severely, cudgel soundly: “aliquem virgis,” Cic. Verr. 2, 1, 47, § 122: “loris,” Juv. 6, 413: “pugnis,” id. 3, 300.—
2. To cut to pieces in war, to cut down, destroy, kill: “hi novissimos adorti magnam multitudinem eorum fugientium conciderunt,” Caes. B. G. 2, 11: “eos inopinantes adgressus magnam partem eorum concidit,” id. ib. 1, 12; so Cic. Prov. Cons. 4, 9; id. Att. 5, 16, 4; Nep. Dion, 10, 1; id. Dat. 6, 6; id. Hann. 3, 4.—
3. In mal. part. (cf. caedo, I. B. 3.), to lie with, Pompon. ap. Non. p. 166, 2; “hence caede, concide, in a double sense as an address to gladiators,” Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155 Zumpt; cf. Lampr. Elag. 10. —
II. Trop.
A. Of discourse, to divide minutely, dismember, render feeble: “nec minutos numeros sequens concidat delumbetque sententias,” Cic. Or. 69, 231; cf.: “(sunt qui) infringendis concidendisque numeris in quoddam genus abjectum incidant,” id. ib. 69, 230; so also Quint. praef. § 24; cf. id. 3, 11, 21; 5, 10, 91; 11, 3, 53 al.—
B. To strike down, to prostrate, ruin, destroy, annul, by word or deed: “omnem auctoritatem universi ordinis,” Cic. de Or. 3, 1, 4: “Antonium decretis vestris,” id. Phil. 5, 11, 28: “Vatinium arbitratu nostro,” to annihilate, id. Q. Fr. 2, 4, 1; cf.: “Sevius adlisus est, ceteri conciduntur,” are condemned, id. ib. 2, 4, 6: “Timocraten totis voluminibus,” to confute, id. N. D. 1, 33, 93: “testamentum,” to revoke, Dig. 28, 4, 1.—*
2. In Plaut., to deceive, cheat, defraud: “em istic homo te articulatim concidit,” Plaut. Ep. 3, 4, 52 Ritschl.—Hence, concīsus , a, um, P. a. (in acc. with II. A.), divided, broken up, short, concise: “sententiae,” Cic. Brut. 17, 66: “concisae et angustae disputationes,” id. de Or. 2, 14, 61: “brevitas,” id. ib. 3, 53, 202: “brevia illa atque concisa,” Quint. 10, 7, 10; cf. “thus with brevis,” id. 6, 4, 2; and (opp. perpetuus) id. 2, 20, 7; 2, 21, 13; Cic. de Or. 2, 80, 327.—Transf. of the orator Thrasymachus, Cic. Or. 13, 40.—Comp.: “insonuerit vox tubae longior atque concisior,” Vulg. Jos. 6, 5.—Adv.: concīsē , briefly, concisely: “(philosophia) non tam est minute atque concise in actionibus utendum, etc.,” Quint. 12, 2, 11: “ululare,” Vulg. Num. 10, 7.