I. Absol.: praefestinamus, quae sit causa, sciscere, quod sit necessum scire, praesertim in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. p. 214 Rib.): “praesertim ut nunc sunt mores, etc.,” Ter. Phorm, 1, 2, 5: “retinenda est huius generis verecundia, praesertim naturā ipsā magistrā,” Cic. Off. 1, 35, 129; 1, 39, 140; id. Fam. 1, 8, 2: “praesertim homines tantulae staturae,” Caes. B. G. 2, 30 fin.: “(te) praesertim cautum dignos assumere,” Hor. S. 1, 6, 51; id. A. P. 383 al.— “Placed after the word which it qualifies: deforme est de se ipsum praedicare, falsa praesertim,” Cic. Off. 1, 38, 137; id. Lael. 4, 15: “in scripto praesertim,” id. Brut. 61, 219: “hac praesertim imbecillitate magistratum,” id. Fam. 1, 4, 3: “tanta praesertim,” id. Tusc. 5, 7, 19; Caes. B. G. 4, 8.—
II. Praesertim cum or cum praesertim and praesertim si=particularly since or if: “quod scribere, praesertim cum de philosophiā scriberem, non auderem,” Cic. Off. 2, 14, 51; so, “praesertim cum,” Ter. Eun. 5, 2, 24; Cic. Off. 3, 2, 8; id. Deiot. 7, 21; id. Lig. 1, 1; id. Arch. 5, 10; id. Att. 5, 21, 13; Caes. B. G. 1, 16 fin.; 1, 33, 4; Nep. Alc. 5, 2; Sall. H. 1, 41, 1 and 3, 61, 12 Dietsch; Quint. 5, 10, 103; 7, 9, 12; Hor. Ep. 1, 18, 50: “cum praesertim,” Cic. Off. 3, 30, 110; id. Mil. 30, 81; id. Rosc. Am. 8, 22; id. N. D. 1, 10, 26; id. Fam. 2, 6, 2; Sall. J. 2, 4; 3, 2; id. C. 51, 19 Kritz N. Cr.; Liv. 3, 52, 9; Quint. 1, 2, 11; 1, 11, 17; 1, 12, 4 al.; Prop. 1, 2, 27. (So for praesertim quod the true read. is praesertim cum in Cic. Fl. 17, 41).—Faciam, Laeli, praesertim si utrique vestrum gratum futurum est, Cic. Sen. 2, 6; so with indic.: “praesertim si est,” id. Fam. 2, 7, 1; 14, 2 fin.: “praesertim si incubuit,” Verg. G. 2, 310.—With subj.: “praesertim si esset,” Cic. Tusc. 3, 17, 38: “praesertim si aedifices,” id. Off. 1, 39, 140.
