previous next
rĕlĭquor , ātus, 1,
I.v. dep. n. and a. (act. collat. form reliquavit, Dig. 34, 3, 9) [reliquus], to be in arrears, to leave a balance, to owe a balance, remain indebted (jurid. Lat.).
I. Neutr.: “eos debitores rerum publicarum accipere debemus, qui ex administratione reipublicae reliquantur,Dig. 50, 4, 6: “si filius in muneribus publicis reliquatus est,ib. 10, 2, 20, § 6; 33, 8, 23 pr.—
II. Act.: “reliquatus est amplam summam,Dig. 33, 7, 20: “debitum ex conductione,ib. 26, 7, 46.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: