A.latter, last, Comp. and Sup. without any Posit. Adj. in use. (The Posit. must be looked for in Skt. úd 'up'; with ὕστερος, ὕστατος cf. Skt. Comp. and Sup. úttaras, uttamás 'higher, (later)', 'highest, (latest)'; cf. ὑστέρα.)
I. of Place, coming after, behind, “ὑστέρῳ ποδί” E.Hipp.1243, HF1040; ὑστέρας ἔχων πώλους keeping them behind, S.El.734; “ὕ. λόχος” X.Cyr.2.3.21; “ἐν τῷ ὑ. λόγῳ” Antipho 6.14, cf. Pi.O.11(10).5, Pl.Grg.503c, etc.; τὰ ὕ. the latter clauses, Plu.2.742d (s. v. l., δεύτερα Turnebus): c. gen., ὕστεροι ἡμῶν behind us, Pl.Ly. 206e, cf. Th.3.103; οὐδὲν ὑστέρα νεώς not a whit behind (slower than) a ship, A.Eu.251.
II. of Time, next, “ὁ δ᾽ ὕστερος ὄρνυτο χαλκῷ” Il.5.17, 16.479; τῷ ὑ. ἔτει in the next year, X HG7.2.10; “τῇ ὑ. Ὀλυμπιάδι” Hdt.6.103; ὑ. χρόνῳ in after time, Id.1.130, A.Ag.702 (lyr.), etc.; “ἐν ὑ. χρόνοις” Pl.Lg.865a; “ἐν ὑστέραισιν ἡμέραις” A.Ag.1666 (troch.); δεκάτῃ ὑ. or ὑ. δεκάτῃ, on the 21st day, Decr. ap. D.L.7.10, cf. Longin.Rh. p.192 H.: c. gen., later than, after, “σεῦ ὕστερος εἶμ᾽ ὑπὸ γαῖαν” Il.18.333, cf. Ar.Ec.859, Pl.Phd. 87c, al.: “ὑ. χρόνῳ τούτων” Hdt.4.166, 5.32, cf. Th.2.54.
2. later, too late, “ὕ. ἐλθών” Il.18.320; “κἂν ὕ. ἔλθῃ” Ar.V.691 (anap.); “μῶν ὕστεραι πάρεσμεν;” Id.Lys.69; “ὑ. ἀφικνεῖσθαι” Th.4.90; ὕ. (sc. ἐλθών) S.OT222, Tr.92; “Διονύσιος ὁ ὕ.” D. the second, Arist.Pol.1312a4.
3. c. gen. rei, too late for, “ὕστεροι ἀπικόμενοι τῆς συμβολῆς” Hdt.6.120; “ὕ. ἐλθεῖν τοῦ σημείου” Ar.V.690(anap.); “κακῶν ὕ. ἀφῖγμαι” E.HF1174; “ὕ. ἀφίκοντο τῆς μάχης μιᾷ ἡμέρᾳ” Pl.Lg.698e.
III. of inferiority in Age, Worth, or Quality, γένει ὕ., i.e. younger, Il.3.215; c. gen., οὐδενὸς ὕ. second to none, S.Ph.181(lyr.), cf. Th.1.91; “γυναικὸς ὕ.” S. Ant.746; μηδ᾽ ἔμπροσθεν τῶν νόμων, ἀλλ᾽ ὕ. πολιτεύου not putting yourself above the laws, but below them, Aeschin.3.23; σῶμα δεύτερον καὶ ὕ (sc. ψυχῆς) Pl.Lg.896c; νομίσας πάντα ὕστερα εἶναι τἆλλα πρός τι that all things were secondary to . . , Th.8.41.
IV. Adv. ὑστέρως is found only in Eccl. writers, the ascription to Plato by Ammon. Diff.p.115V., Thom.Mag.p.284 R. being now corrected from Ptol. Ascal.p.405 H., where codd. have δευτέρως: the neut. ὕστερον was used, rarely of Place, behind, “ὀπαδεῖν ὕ.” A.Fr.475; “ὕ. τῶν ἱππέων γίγνεσθαι” X.Cyr.5.3.42.
2. of Time, later, afterwards, parm.8.10, Hdt.6.91, etc.; also τὸ ὕ., opp. τὸ παλαιόν, Lycurg.61; “ὕστερα” Od.16.319; freq. with other words, “ὕ. αὖτις” Il.1.27; “οὔποτ᾽ αὖθις ὕ.” S.Aj.858; ἔπειτα δ᾽ ὕ., after μέν, Antiph.270; “εἶτα . . ὕ.” Id.53.4; χρόνῳ ὕ. πολλῷ a long time after, Hdt.1.171; ὕ. χρόνῳ or χρόνῳ ὕ. some time later, Th.1.8,64; “χρόνοις ὕ.” Lys.3.39; “βραχεῖ χρόνῳ ὕ.” X.Cyr.5.3.52; “οὐ πολλαῖς ἡμέραις ὕ.” Id.HG1.1.1; ὀλίγῳ or “ὀλίγον ὕ.” Pl.R.327c, Grg. 471c; “πολλῷ ὕ.” Th.2.49, Pl.Phd. 58a; “οἱ ἄνθρωποι οἱ ὕ.” posterity, Id.R. 415d; τὰ ὕ. γράμματα the later inscriptions, Id.Chrm.165a.
b. c. gen., “ὕ. τούτων” Hdt.1.113, etc.; “ὕ. ἔτι τούτων” Id.9.83; τῆς ἐμεωυτοῦ γνώμης ὕ. after my own opinion was formed, Id.2.18; τοῦ δέοντος ὕ. later than ought to be, Ar.Lys.57: c. dat. et gen., “ἔτεσι πολλοῖσι ὕ. τούτων” Hdt.6.140, cf. 1.91; “πολλῷ ὕ. τῶν Τρωϊκῶν” Th.1.3, cf. Isoc. 19.22: folld. by “ἤ, τεσσαρακοστῇ ἡμέρᾳ ὕ . . . ἢ ποτείδαια ἀπέστη” Th. 1.60, cf. 6.4.
3. in Adv. sense with Preps., “ἐς ὕστερον” Od.12.126, Hes.Op.351, Hdt.5.41,74, S.Ant.1194, E.IA720, Pl.Ti.82b, etc.: “ἐν ὑστέρῳ” Th.3.13, 8.27: “ἐξ ὑστέρου” D.S.14.109, D.H.4.73; also “ἐξ ὑστέρης” Hdt.1.108, 5.106, 6.85.
I. of Place, “ἅμα θ᾽ οἱ πρῶτοί τε καὶ ὕστατοι” Il.2.281; εὐθυντὴρ ὕστατος νεώς hindmost, of a rudder, A. Supp.717; “ἡμῖν τοῖς ὑ. κατακειμενοις” Pl.Smp.177e.
II. of Time, “τίνα πρῶτον, τίνα δ᾽ ὕ. ἐξενάριξεν;” Il.11.299, cf. 5.703, E HF485, etc.; “ὁ δ᾽ ὕ. γε . . πρεσβεύεται” A.Ag.1300; ἡλίου . . πρὸς ὕ. φῶς ib.1324; τὸν ὕ. μέλψασα γόον ib.1445; “τοὔπος ὕ. θροεῖ” S.Aj.864; ἡ ὑστάτη (sc. ἡμέρα) τῆς ὁρτῆς the last day of . . , Hdt.2.151; “ἐν τοῖσιν ὑ. φράσω” Ar. Ra.908; οὐκ ἐν ὑστάτοις not among the last, E.Ion1115; “οἱ ὕστατοι εἰπόντες” D.1.16, etc.; ὕστατος ἁλώσιος ἀντάσαις meeting with his downfall at last, Pi.O.10(11).41.
IV. for regul. Adv. ὑστάτως (which occurs only in Hippiatr. 20), the neut. sg. and pl. are used, “πύματόν τε καὶ ὕστατον” Od.20.116; “ὕστατα καὶ πύματα” 4.685, 20.13; “νῦν ὕστατα” Il.1.232, Od.22.78; “ὕστατα ὁρμηθέντες” Hdt.8.43; “καὶ πρῶτον καὶ ὕ.” Pl.Mx.247a; ὕ. δή σε προσεροῦσι, τὸ ὕ. προσειπεῖν, Id.Phd.60a, Luc.VH1.30.