si tantum1 modo, Vatini, quid indignitas postularet spectare2
voluissem, fecissem id quod his vehementer placebat, ut te,
cuius testimonium propter turpitudinem vitae sordisque
domesticas nullius momenti putaretur, tacitus dimitterem;
nemo enim horum aut ita te refutandum ut gravem adversarium
aut ita3 rogandum ut religiosum testem arbitrabatur.
sed fui paulo ante4 intemperantior5 fortasse quam debui;
odio enim tui, in quo etsi omnis propter tuum in me scelus
superare debeo, tamen ab omnibus paene vincor, sic sum
incitatus ut, cum te non minus contemnerem quam odissem,
tamen vexatum potius quam despectum vellem dimittere.
qua re ne tibi hunc honorem a me haberi forte mirere,
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.