2.
[4]
quamquam, iudices, si quid est in me
ipso ita reprehensum ut id ab hoc seiunctum1 sit, non me id
magno opere conturbat2; non enim timeo ne, quia perraro
grati homines reperiantur, idcirco, cum me nimium gratum
illi esse dicant, id mihi criminosum esse possit. quae vero
ita sunt agitata ab illis ut aut merita Cn. Planci erga me
minora esse dicerent quam a me ipso praedicarentur, aut, si
essent summa, negarent ea tamen ita magni ut ego putarem
ponderis apud vos esse debere, haec mihi sunt tractanda,
iudices, et modice, ne quid ipse offendam, et tum3 denique
cum respondero criminibus4, ne non tam innocentia reus
sua quam recordatione meorum temporum defensus esse
videatur.
[5]
sed mihi in causa facili atque explicata perdifficilis,
iudices, et lubrica defensionis ratio proponitur. nam, si
tantum modo mihi necesse esset contra Laterensem dicere,
tamen id ipsum esset in tanto usu nostro tantaque amicitia
molestum. vetus est enim5 lex illa iustae veraeque amicitiae
quae mihi cum illo iam diu est, ut idem amici semper velint,
neque est ullum amicitiae certius6 vinculum quam consensus
et societas consiliorum et voluntatum. mihi autem non id
est in hac re molestissimum, contra illum dicere, sed multo
illud magis quod in ea causa contra dicendum est in qua
quaedam hominum ipsorum videtur facienda esse contentio.
[6]
quaerit enim Laterensis atque hoc uno maxime urget qua
se virtute, qua laude Plancius, qua dignitate superarit. ita,
si cedo illius ornamentis, quae multa et magna sunt, non
solum huius dignitatis iactura facienda est sed etiam largitionis
recipienda suspicio est7; sin hunc illi antepono, contumeliosa
habenda est oratio, et dicendum est id quod ille
me flagitat, Laterensem a Plancio dignitate esse superatum.
ita aut amicissimi hominis existimatio offendenda est, si
illam accusationis condicionem sequar, aut optime de me
meriti salus deserenda8.
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit brevique adnotatione critica instruxit Albertus Curtis Clark. Albert Clark. Oxonii. e Typographeo Clarendoniano. 1909. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.