εὐδαιμονίζων ὄχλος 1 ἐξέπληξε σε2 τῶν φυσικῶν παθῶν ἀλλὰ πολλάκις ἀκηκοὼς μνημονεύεις ὡς οὔτε ποδάγρας ἀπαλλάττει πατρίκιος 3 [p. 209] οὔτε 4 δακτύλιος πολυτελὴς παρωνυχίας οὔτε διάδημα κεφαλαλγίας. πόθεν γε δὴ πρὸς ἀλυπίαν ψυχῆς καὶ βίον ἀκύμονα χρημάτων ὄφελος ἢ δόξης ἢ δυνάμεως ἐν αὐλαῖς, ἂν μὴ τὸ χρώμενον εὐχάριστον ᾖ 5 τοῖς ἔχουσι καὶ τὸ τῶν ἀπόντων μὴ δεόμενον ἀεὶ παρακολουθῇ; τί δὲ τοῦτ᾽ ἐστὶν ἄλλο ἢ λόγος εἰθισμένος καὶ μεμελετηκὼς τοῦ παθητικοῦ καὶ ἀλόγου τῆς ψυχῆς ἐξισταμένου πολλάκις ἐπιλαμβάνεσθαι ταχὺ καὶ μὴ περιορᾶν ἀπορρέον καὶ καταφερόμενον ὑπὸ τῶν παρόντων; ὥσπερ οὖν ὁ Ξενοφῶν 6 παρῄνει τῶν θεῶν εὐτυχοῦντας μάλιστα μεμνῆσθαι καὶ τιμᾶν, ὅπως, ὅταν ἐν χρείᾳ γενώμεθα, θαρροῦντες αὐτοὺς παρακαλῶμεν ὡς εὐμενεῖς ὄντας ἤδη καὶ φίλους: οὕτω καὶ τῶν λόγων, ὅσοι πρὸς τὰ πάθη βοηθοῦσι, δεῖ πρὸ τῶν παθῶν ἐπιμέλεσθαι 7 τοὺς νοῦν ἔχοντας, 'ἵν᾽ ἐκ πολλοῦ παρεσκευασμένοι μᾶλλον ὠφελῶσιν ὡς γὰρ οἱ χαλεποὶ κύνες πρὸς πᾶσαν ἐκταραττόμενοι βοὴν ὑπὸ μόνης καταπραΰνονται τῆς συνήθους, οὕτω καὶ τὰ πάθη τὰ τῆς ψυχῆς διαγριαινόμενα καταπαῦσαι ῥᾳδίως οὐκ ἔστιν ἂν μὴ λόγοι παρόντες οἰκεῖοι καὶ συνήθεις ἐπιλαμβάνωνται τῶν ταραττομένων.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
Πλούταρχος Πακκίῳ εὖ πράττειν.
ὀψέ σου τὴν ἐπιστολὴν ἐκομισάμην, ἐν
παρεκάλεις περὶ εὐθυμίας
σοί τι γραφῆναι καὶ περὶ τῶν ἐν Τιμαίῳ
δεομένων ἐπιμελεστέρας ἐξηγήσεως. ἅμα
δέ πως τὸν
ἑταῖρον ἡμῶν Ἔρωτα κατελάμβανεν αἰτία
τοῦ πλεῖν εὐθὺς εἰς Ῥώμην, παρὰ
Φουνδάνου τοῦ κρατίστου γράμματα δεδεγμένον,
οἷος ἐκεῖνος, ἐπιταχύνοντα. μήτε δὲ
χρόνον ἔχων, ὡς προῃρούμην, γενέσθαι πρὸς
οἷς ἐβούλου μήτε ὑπομένων κεναῖς
παντάπασι τὸν
ἄνδρα χερσὶν ὀφθῆναί σοι παρ᾽ ἡμῶν
ἀφιγμένον, ἀνελεξάμην περὶ εὐθυμίας ἐκ
τῶν ὑπομνημάτων ὧν ἐμαυτῷ πεποιημένος
ἐτύγχανον ἡγούμενος καὶ σὲ τὸν λόγον
τοῦτον οὐκ ἀκροάσεως
ἕνεκα θηρωμένης καλλιγραφίαν ἀλλὰ χρείας
βιωτικῆς
ἐπιζητεῖν, καὶ συνηδόμενος, ὅτι καὶ φιλίας
ἔχων ἡγεμονικὰς καὶ δόξαν οὐδενὸς
ἐλάττονα τῶν ἐν ἀγορᾷ λεγόντων τὸ τοῦ
τραγικοῦ Μέροπος οὐ πέπονθας, οὐδ᾽ ὡς
ἐκεῖνον
Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1891. 3.
The National Endosment for the Humanities provided support for entering this text.
This text was converted to electronic form by optical character recognition and has been proofread to a high level of accuracy.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.