6. ad arbores suas
Silva, precor, generosa ferax per secula tantiVive memor domini; felices surgite plante,
Tendite pomiferos sub nubila, tendite ramos,
Herbosumque solum frondosi palmitis umbra,
5Dum fremit ore Leo, dum sicca revertitur estas,
Protegite et solis nimios arcete furores.
Iam zephyro fluxere nives, iam bruma recessit;
Floriger ecce Aries iam Piscibus instat aquosis.
Vere habitum mutare novo viridique colore
10Vestiri et letos pro tempore sumere vultus
Ille iubet qui iam vestri sibi poscere partem
Dignatur fetusque graves dignabitur olim
(Crescite!) magnifica forsan contingere dextra;
Maximus ille virum quos suspicit itala tellus,
15Ille, inquam, aerie parent cui protinus Alpes,
Cui pater Apenninus arat, cui ditia rura
Rex Padus ingenti spumans intersecat amne
Atque coronatos altis in turribus angues
Obstupet et dominum hinc illinc veneratur eundem;
20Adriaci quem stagna maris Thirrenaque late
Equora permetuunt, quem transalpina verentur
Seu cupiunt sibi regna ducem; qui crimina duris
Nexibus illaqueat legumque coercet habenis
Iustitiaque regit populos, quique aurea fesse
25Tertius Hesperie melioris secla metalli
Et Mediolano Romanas intulit artes:
Parcere subiectis et debellare superbos.