ἐνθρύσκοισι καὶ βρακάνοιςκαὶ Δίφιλος ἐν Ἐμπόρῳ ῾II 551 K':'
καὶ στραβήλοις ζῆν: ὁπόταν δ᾽
ἤδη πεινῶσιν σφόδρα ...
ὡσπερεὶ τοὺς πουλύποδας
.... νύκτωρ περιτρώγειν αὑτῶν τοὺς δακτύλους;
πουλύπουςτοῦτο δ᾽ ἐστὶ ψεῦδος. ὑπὸ γὰρ τῶν γόγγρων διωκόμενος τοὺς πόδας ἀδικεῖται. λέγεται δ᾽ ὡς, ἄν τις ταῖς θαλάμαις αὐτοῦ ἅλας ὑποσπείρῃ, εὐθέως ἐξέρχεται. ἱστορεῖται δὲ καὶ ὅτι φεύγων διὰ τὸν φόβον μεταβάλλει τὰς χρόας καὶ ἐξομοιοῦται τοῖς τόποις ἐν οἷς κρύπτεται, ὡς καὶ ὁ Μεγαρεὺς Θέογνίς φησιν ἐν ταῖς ἐλεγείαις ῾215':'
ἔχων ἁπάσας ὁλομελεῖς τὰς πλεκτάνας.
Β. οὐ περιβεβρωκὼς αὑτόν ἐστι, φίλτατε.
πουλύπου ὀργὴν ἴσχε πολυπλόκου, ὃς ποτὶ πέτρῃὁμοίως ἱστορεῖ καὶ Κλέαρχος ἐν δευτέρῳ περὶ παροιμιῶν ῾FHG II 318' 'παρατιθέμενος τάδε τὰ ἔπη, οὐ δηλῶν ὅτου ἐστί:
τῇ προσομιλήσῃ, τοῖος ἰδεῖν ἐφάνη.
πουλύποδός μοι, τέκνον, ἔχων νόον, Ἀμφίλοχ᾽ ἥρως,
τοῖσιν ἐφαρμόζου τῶν κεν <κατὰ> δῆμον ἵκηαι.