I.v. in the foll.), āre, v. a. ob-faux, to strangle, choke, suffocate (post-class.): “cum oflocan das invicem fauces praebuissent (al. effo candas),” Flor. 2, 11, 6; Sen. Brev. Vit. 2, 3: “quicumque fluctus ejus offocant,” Tert. Idol. 24: offucare aquam in fauces ad sorbendum dare, Paul. ex Fest. p. 192 Müll.
offōco (obf- ; collat. form offuco ;