previous next
prō-rŏgo , āvi, ātum, 1, v. a.
B. Transf.
1. To keep for a long time, to preserve, continue (poet. and in post-Aug. prose): “divinis condimentis utere, quī prorogare vitam possis hominibus,Plaut. Ps. 3, 2, 38: “alterum in lustrum, meliusque semper Proroget aevum,Hor. C. S. 67: “spiritum homini,Plin. Ep. 2, 20, 7; Sen. Ep. 101, 10: “conditum prorogatur,Plin. 22, 22, 37, § 79.—
2. To put off, defer (class.): “dies ad solvendum,Cic. Phil. 2, 29, 74: “diem mortis,Sen. Ben. 5, 17, 6.—
II. To pay down beforehand, to advance (post-class.): “vel prorogante eo, vel repromittente,Dig. 40, 1, 4, § 1: “si ei nummos prorogavit emptor,ib. 40, 1, 4, § 5: “pensionem integram,ib. 19, 2, 19, § 6.—
III. To propagate, perpetuale (post-class.): “prorogata familia,Val. Max. 3, 4, 6: “sobolem,Just. 2, 4, 21 (dub.; al. generandam).
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: