previous next
prōsāpĭa , ae (collat. form prōsāpĭes , ēi or ēs), f. pro and root sa.; cf. sero, satus,
I.a stock, race, family (archaic; v. Quint. 1, 6, 40; 8, 3, 26; cf.: stirps, genus, progenies, posteritas): prosapia progenies: id est porro sparsis et quasi jactis liberis: quia supare significat jacere et disicere, Paul. ex Fest. p. 225 Müll.: veteres prosapias (perh. to be read veteris prosapies, as a gen. sing.), Cato ap. Non. 67, 30: “de Coclitum prosapiā esse,Plaut. Curc. 3, 23: “rogitares, unde esset, quā prosapiā,id. Merc. 3, 4, 49: “homo veteris prosapiae,Sall. J. 85, 10; so, “vetus,Just. 14, 6, 11; Suet. Galb. 2: “et eorum, ut utamur veteri verbo, prosapiam,Cic. Univ. 11; cf.: “nec utique ab ultimis et jam oblitteratis repetita (verba) temporibus, qualia sunt... prosapia,Quint. 1, 6, 40: “insulsum (verbum),id. 8, 3, 26. Galba magnā et vetere prosapiā, Suet. Galb. 2: “pro gloriā veteris prosapiae,Just. 14, 6, 11; Prud. Apoth. 1006.—Form prosapies: tot stuprorum sordidam prosapiem, Prud. στεφ. 10, 180; Cassiod. Var 9, 25: prosapies, γένους καταγωγή, Gloss. Philox.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: