Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 38
Evan T. Sage, Ph.D., Ed.

12. eadem non aestate solum, sed etiam iisdem prope diebus quibus haec a M. Fulvio consule in Aetolia gesta sunt, consul alter Cn. Manlius in Gallograecia bellum gessit, quod nunc ordiri pergam. vere primo Ephesum consul venit, [2] acceptisque copiis ab L. Scipione et exercitu lustrato contionem apud [p. 38] milites habuit, [3] qua collaudata virtute eorum, quod¹ cum Antiocho uno proelio debellassent, adhortatus eos ad² novum cum Gallis suscipiendum bellum, [4?] qui et auxiliis iuvissent Antiochum et adeo³ indomita haberent ingenia ut nequiquam Antiochus emotus⁴ ultra iuga Tauri montis esset, nisi frangerentur opes Gallorum, de se quoque pauca, nec falsa nec immodica, adiecit. [5] laeti milites cum frequenti adsensu consulem audiverunt, partem virium Antiochi fuisse Gallos credentes; rege superato nullum momentum in solis per se Gallorum copiis fore. [6] eumenen haud in tempore abesse—Romae tum erat —credere consul, gnarum locorum hominumque, et cuius interesset frangi Gallorum opes. [7] Attalum igitur fratrem eius accersit a Pergamo, hortatusque ad capessendum secum bellum pollicentem suam suorumque operam domum ad comparandum dimittit. [8] paucos post dies profecto ab Epheso consuli ad Magnesiam occurrit Attalus cum mille peditibus equitibusque quingentis, Athenaeo fratre⁵ iusso cum ceteris copiis subsequi, commendata iis custodia Pergami quos fratri regnoque fidos⁶ credebat. [9] consul collaudato iuvene cum omnibus copiis ad [p. 40] Maeandrum progressus castra posuit, quia⁷ vado⁸ [10?] superari amnis non poterat et contrahendae naves erant ad exercitum traiciendum. transgressi Maeandrum ad Hieran⁹ Comen pervenerunt.