Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 36
Evan T. Sage, PhD professor of latin and head of the department of classics in the University of Pittsburgh, Ed.

28. postquam ad consulem ventum est, Phaeneas legationis princeps longam orationem et varie ad mitigandam iram victoris compositam ita ad extremum finivit, ut diceret Aetolos se suaque omnia fidei populi Romani permittere. [2] id consul ubi audivit, “etiam atque etiam videte” inquit, “Aetoli, ut ita permittatis.” tum decretum Phaeneas, in quo id¹ diserte scriptum erat, ostendit. [3] “quando ergo” inquit “ita permittitis, postulo, ut² mihi Dicaearchum civem vestrum et Menestam Epirotam” —Naupactum is cum praesidio ingressus ad defectionem compulerat—“et Amynandrum cum principibus Athamanum, quorum consilio ab nobis defecistis, sine mora dedatis. [4] ” prope dicentem interfatus Romanum “non in servitutem” inquit, “sed in fidem tuam nos tradidimus, et certum habeo te³ [p. 240] imprudentia labi, qui nobis imperes, quae moris⁴ Graecorum non sint. [5] ” ad ea consul “nec hercule” inquit “magnopere nunc euro quid Aetoli satis ex more Graecorum factum esse censeant, dum ego more Romano imperium inhibeam in deditos modo decreto suo, ante armis victos; [6] itaque, ni propere fit, quod impero, vinciri vos iam iubebo.” adferri catenas et circumsistere lictores iussit. tum⁵ fracta Phaeneae ferocia Aetolisque aliis est, et tandem cuius condicionis essent senserunt, [7?] et Phaeneas se quidem et qui adsint Aetolorum scire facienda esse quae imperentur dixit, sed ad decernenda ea concilio⁶ Aetolorum opus esse; ad id petere ut decem dierum indutias daret. [8] petente Flacco pro Aetolis indutiae datae, et Hypatam reditum est. ubi cum in consilio delectorum, quos apocletos⁷ vocant, Phaeneas, et quae imperarentur et quae ipsis⁸ prope accidissent, [9?] exposuisset, ingemuerunt quidem principes condicioni⁹ suae, parendum tamen victori censebant et ex omnibus oppidis convocandos Aetolos ad concilium.