Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 38
Evan T. Sage, Ph.D., Ed.

41. Romanorum primum agmen extra saltum circa templum Bendidium castra loco aperto posuit; pars altera ad custodiam impedimentorum medio in saltu, duplici circumdato vallo, mansit. [2] postero die prius explorato saltu quam moverent primis se coniungunt. [3] in eo proelio cum et impedimentorum et calonum pars et¹ milites aliquot, cum passim toto prope saltu pugnaretur, cecidissent, plurimum² Q. Minucii Thermi morte damni³ est acceptum, fortis ac strenui viri. [4] eo die ad Hebrum flumen perventum est. inde Aeniorum fines praeter Apollinis Zerynthium quem vocant incolae templum superant. [5] aliae angustiae circa Tempyra excipiunt —hoc loco nomen est—nec minus confragosae quam priores; sed, quia nihil silvestre circa est, ne [p. 140] latebras quidem ad insidiandum praebent. [6] huc^{4 5} ad eandem spem praedae Thrausi, gens et ipsa Thraecum, convenere; sed, quia nudae valles procul ut⁶ conspicerentur angustias obsidentes efficiebant, minus terroris tumultusque fuit apud Romanos; quippe etsi iniquo loco, proelio tamen iusto, acie aperta, signis collatis dimicandum erat. [7] conferti subeunt et cum clamore impetu facto primum expulere loco hostes, deinde avertere; fuga inde caedesque suis ipsos impedientibus angustiis fieri coepta est. [8] Romani victores ad vicum Maronitarum—Salen appellant—posuerunt castra.⁷ postero die patenti itinere Priaticus campus eos excepit, triduumque ibi frumentum accipientes manserunt, partem ex agris Maronitarum, conferentibus ipsis, partem ex navibus suis, quae cum omnis generis commeatu sequebantur. [9] ab stativis diei via Apolloniam fuit. [10] hinc per Abderitarum agrum Neapolim perventum est. hoc omne per Graecorum colonias pacatum iter fuit; reliquum inde per medios Thraecas dies noctesque, etsi non infestum, tamen suspectum, donec in Macedoniam pervenerunt. [11] mitiores Thraecas idem exercitus, cum a Scipione eadem via duceretur, habuerat, nullam ob aliam causam quam quod praedae minus quod peteretur fuerat; [12] quamquam tunc quoque Claudius auctor est ad quindecim milia Thraecum [p. 142] praecedenti ad exploranda loca agmen Muttini⁸ Numidae occurrisse. quadringentos equites fuisse Numidas, paucos elephantos; [13] muttinis filium per medios hostes cum centum quinquaginta⁹ delectis equitibus¹⁰ perrupisse; eundem mox, cum iam Muttines in medio elephantis locatis, in cornua equitibus dispositis manum cum hoste conseruisset, terrorem ab tergo praebuisse, [14?] atque inde turbatos equestri velut procella hostes ad peditum agmen non accessisse. [15] Cn. Manlius per Macedoniam in Thessaliam exercitum traduxit. inde per Epirum Apolloniam cum pervenisset, nondum adeo hiberno contempto mari ut traicere auderet, Apolloniae hibernavit.