κάββαλλε τὸν χειμῶν᾽, ἐπὶ μὲν τιθεὶςθέρους δέ:
πῦρ, ἐν δὲ κέρναις οἶνον ἀφειδέως
μελιχρόν, αὐτὰρ ἀμφὶ κόρσᾳ
μαλθακὸν ἀμφιβαλὼν γνόφαλλον.
τοῦ δ᾽ ἔαρος:
τέγγε πνεύμονας οἴνῳ: τὸ γὰρ ἄστρον περιτέλλεται:
ἁ δ᾽ ὥρα χαλεπά, πάντα δὲ δίψαισ᾽ ὑπὸ καύματος.
καὶ προελθών:
ἦρος ἀνθεμόεντος ἐπάιον ἐρχομένοιο.
ἐν δὲ τοῖς συμπτώμασιν:
ἐν δὲ κέρνατε τῶ μελιαδέος ὅττι τάχιστα
κρατῆρα.
”
οὐ χρὴ κακοῖσι θυμὸν ἐπιτρέπην.
προκόψομεν γὰρ οὐδὲν ἀσάμενοι,